black mamba - chanbaek [NC-17]

black mamba – chanbaek

ยามดึกสงัดเป็นเวลาอันเหมาะสมสำหรับการล่าเหยื่อ

เหล่าผู้ล่ารอเวลานี้มาทั้งวันแล้ว แม้ในยามกลางวันจะต้องทนอุดอู้หรือกระทั่งอยู่นิ่งๆ เป็นเวลานานแต่ก็เพื่อว่าในความมืดมิดนั้น ตนจะกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่กว่าเหยื่อทั้งปวง

ชานยอลก็เช่นกัน เมื่อถึงเวลาที่รอคอยจึงกลายร่างจากชายหนุ่มเป็นสิ่งเดียวกับเมื่อยามนอนหลับ นั่นคือ งู

เกล็ดเลื่อมพรายเมื่อต้องแสงจันทร์ไม่ได้ทำให้เขาเสียเปรียบผู้ล่าคนอื่น หากแต่ยิ่งทำให้ความน่าเกรงขามกระจายไปทั่วร่างมากเท่านั้น แบล็กแมมบ้าคือสายพันธุ์ของเขา ดุร้าย สวยงาม หากแต่สงบเยือกเย็นยามจัดการกับเหยื่อ

จริงอยู่ที่การกลายพันธุ์ทำให้เขากลายเป็นชายหนุ่มได้เมื่อต้องการ หากแต่ความภูมิใจในสายพันธุ์กลับทำให้ต้องแปลงเป็นร่างของเผ่าพันธุ์เดิมเพื่อทำสิ่งเดิมๆ ทุกวัน

การล่าเหยื่อเป็นเพียงการเสริมบารมีอย่างหนึ่งเท่านั้น มันทำให้เขาดูยิ่งใหญ่ในสังคมสัตว์กลายพันธุ์ เป็นการเสริมเขี้ยวเล็บ เพื่อรู้สึกถึงการมีอยู่ของพิษในตัว และเป็นงานอดิเรกเพื่อระบายความเครียดจากงานด้วย

เขาเห็นเหยื่อแล้ว เจ้าหนูสีเทาตัวอวบอ้วนน่าจะเป็นเหยื่อที่เหมาะสำหรับคืนนี้ แบล็กแมมบ้าไม่ได้ต้องการเหยื่อขนาดใหญ่ บอกแต่แรกแล้วว่าเขาไม่ได้ล่าเพื่อปากท้อง ชานยอลมีหน้าที่การงานดีแบบไม่จำเป็นต้องไปทำงานทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ด้วยซ้ำ

หนูตะเภาสีเทากำลังวิ่งลัดเลาะผ่านหน้าเข้าไป เหมือนว่ามันจะใช้ความเร็วสูงสุดแล้วแต่ดูเป็นภาพสโลว์โมชั่นสำหรับชานยอลที่กำลังเคลื่อนเข้าใกล้ด้วยความเร็วเหนือกว่า

แซ่กๆ

เสียงจากฝั่งตรงข้ามทำให้ชานยอลรู้ว่าเขามีคู่แข่ง จริงอยู่ว่างูไม่มีหูแต่แค่แลบลิ้นรับแรงสัมผัสจากลมพัดเขาก็รับรู้ผู้ที่อยู่ในรัศมีรอบๆ ราวร้อยเมตรแล้ว ความสามารถนี้ไม่ใช่ว่าจะมีในงูทั่วไป แต่เพราะเขาเป็นพวกกลายพันธุ์จึงมีคุณสมบัตินี้อยู่ด้วย

แซ่กๆ

คู่แข่งเข้ามาใกล้แล้ว ชานยอลต้องรีบลงมือก่อน ไม่อย่างนั้นจะเสียชื่อตนเองหมด

ฟึ่บ!

พริบตาเดียวเขาก็ฉกเจ้าหนูโชคร้ายหนึ่งทีแล้วรัดด้วยหาง สัตว์อ่อนแออย่างหนูตะเภาไม่จำเป็นต้องพ่นพิษใส่ แค่เขากัดมันที่ต้นคอเบาๆ อีกฝ่ายก็อ่อนแรงแล้ว

“ยะ อย่าทำหนู” เสียงอ่อนแรงจากเหยื่อไม่ได้ทำให้เขาเบาแรงลง หากแต่ยิ่งรัดแรงขึ้นเพราะรำคาญมากกว่า

“ยะ อย่า” เจ้าของร่างเล็กเปล่งเสียงออกมาอีกครั้ง คราวนี้ทำให้เขาชะงัก

เพราะมันเป็นภาษามนุษย์!

ปลายหางคลายปมอย่างรวดเร็วพร้อมกับการกลายร่างของทั้งตนเองและอีกฝ่าย ชานยอลคืนร่างพร้อมกับเสื้อผ้าครบ หากแต่อีกฝ่ายกลับกลายเป็นเด็กหนุ่มร่างเปลือยเปล่าเท่านั้น

ราวกับว่าการคืนร่างทำให้เสียพลังงานมาก อีกทั้งโดนฉกและรัดจนหายใจไม่ออก เด็กหนุ่มตรงหน้าจึงสลบไปอย่างง่ายดาย ชานยอลยืนมองด้วยความสมเพช สงสัยว่าวันนี้เขาคงต้องกลับบ้านมือเปล่าเสียแล้ว สัตว์กลายพันธุ์แบบพวกเขามีกฎสำคัญอยู่ไม่กี่ข้อ หนึ่งในนั้นคือห้ามทำร้ายสัตว์กลายพันธุ์ด้วยกันเอง โดยเฉพาะคนที่กลายร่างเป็นมนุษย์ได้สมบูรณ์

แสงจันทร์ส่องต้องร่างเล็ก ชานยอลถึงกับรู้สึกเหมือนโดนสะกด ผิวขาวอมชมพูต่างจากขนสีเทาเมื่อครู่ ร่างอรชรมีส่วนโค้งเว้าราวกับหญิงสาวแม้ไม่มีหน้าอก รวมทั้งใบหน้าสวย ปากนิดจมูกหน่อย แก้มซีดขาวแต่กลับแต้มด้วยสีพีชอ่อนๆ อย่างคนเพิ่งออกแรงหนักมา ทำให้งูแบล็กแมมบ้าในร่างคนต้องเผลอกลืนน้ำลาย

“นายไม่เอาคนนี้เหรอ งั้นฉันขอ” คู่แข่งที่เขาได้ยินเมื่อครู่กลายร่างเป็นมนุษย์แล้วยืนมองร่างมนุษย์ของหนูสีเทาด้วยกัน เจ้านั่นแลบลิ้นเลียปากราวกับกำลังได้เจอของอร่อย

“มีกฎห้ามไม่ให้กินพวกเขา” ชานยอลตอบเสียงเรียบ

“นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้จะเอาไปกินแบบนั้น” เสียงคู่แข่งตอบอีกครั้ง ชวนให้หงุดหงิดนัก

ฉับพลันชานยอลถอดเสื้อโค้ทของตนเองมาคลุมให้เจ้าหนูสีเทา ก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นมาแล้วตอบคู่แข่งเสียงแข็ง

“นี่เหยื่อของฉัน ฉันจัดการเองได้”

แล้วชานยอลก็อุ้มหนูสีเทากลับมาบ้าน

...

ร่างเล็กในอ้อมกอดร้อนเป็นไฟเมื่อเขาวางเหยื่อลงเตียง ชานยอลไม่ได้เป็นคนเลวขนาดจะทิ้งให้คนอื่นตายในบ้าน จึงไปเอาผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้ เขาเช็ดตัวไปก็หงุดหงิดใจไม่น้อย ทั้งๆ ที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ทำไมเจ้าหนูนี่ถึงได้น่า....เอามาทำเมียนัก

สัตว์กลายพันธุ์อย่างเขานั้นแน่นอนว่าหายากยิ่งกว่าสัตว์ทั่วไป ดังนั้นพระเจ้าจึงประทานพรให้พวกเขาสามารถเปลี่ยนร่างใครก็ได้ให้พร้อมผสมพันธุ์และมีลูกด้วยกันได้ แม้จะเป็นต่างพันธุ์ ต่างขนาด หรือเพศเดียวกันก็ตาม

เจ้าหนูยังตัวสั่นราวกับมันยังไม่สร่างไข้ ชานยอลค้นกล่องพยาบาลได้มาก็เอายาแก้ไข้มาใส่ปากหวังให้กิน แต่เจ้านั่นกลับสำลักออกจนหมด

เสียของ...

ชานยอลคิดแล้วก็ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน ยาแก้ไข้รสขมถูกวางลงในปากเจ้าหนูนั่นอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาไม่กรอกน้ำเข้าปากมันแล้ว กลับดื่มน้ำแล้วประกบปากตัวเองเข้ากับอีกคนอย่างรวดเร็ว

“อืออออ”

เสียงครางอ่อนๆ จากลำคอทำเขาหงุดหงิดใจ จะยอมกลืนยาง่ายๆ ไม่ได้รึไงนะ ดื่มน้ำอีกครั้งก่อนจะส่งต่อไปอีกฝ่ายและพยายามดันไว้ไม่ให้สำลักอีก คราวนี้เหมือนจะสำเร็จเพราะเมื่อเขาผละออกมา ก็พบว่าทั้งยาและน้ำเปล่าถูกกลืนลงคอเจ้าหนูตะเภาไปแล้ว

หลังป้อนยาก็สวมเสื้อผ้าให้แล้วก็ห่มผ้า ชานยอลลืมเสียสนิทว่านี่เป็นเตียงตัวเอง ตอนนี้หนูสีเทาที่ช่วยพากลับมานอนหลับหายใจสม่ำเสมออยู่ข้างๆ แต่ตัวเองกลับไม่มีที่นอนเสียอย่างนั้น คิดแล้วว่าคงไม่เป็นอะไร ดังนั้นชานยอลจะนอนด้วยแล้วกัน

ยามเช้ามาเยือนพร้อมกับความอบอุ่นที่ไม่ได้รับจากแสงอาทิตย์

ชานยอลในร่างงูมองเจ้าหนูที่เขาเก็บมาเมื่อวาน ขนสีเทาดูเป็นเงาเพราะเขาเช็ดตัวให้ พุงกลมๆ ไม่สมกับร่างเล็กขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ มองไปมองมาก็น่ารักอยู่เหมือนกัน

ส่งปลายหางของตนเองไปสัมผัสเจ้าตัวเล็ก ให้ความรู้สึกนุ่มๆ หยุ่นๆ น่ากอด อา อยากอุ้มมากอดให้หนำใจ ดังนั้นแล้วจึงกลายร่างเป็นชายหนุ่มก่อนจะอุ้มหนูตัวเล็กมาไว้ในมือ

ขนนุ่มๆ ทำเอางูหนุ่มอยากสัมผัสไม่รู้จบ แต่อาจเพราะจับแรงไปหน่อย ร่างเล็กจึงสะดุ้งตื่นแล้วเปลี่ยนร่างฉับพลัน จากที่อุ้มไว้ในมือก็กลายเป็นว่าร่างเล็กหล่นปุมาอยู่บนหน้าตักซะงั้น

เจ้าหนูตะเภาตกใจเมื่ออยู่ชิดเขาขนาดนี้จึงขยับไปมา และนั่นก็ทำให้ส่วนที่อยู่ใต้กางเกงตื่นไปด้วย

“ยะ อย่ากินหนูเลย” พูดเสียงตะกุกตะกักเมื่อรู้ว่าตัวเองอยู่กับงูหนุ่มผู้ล่า

“ฉันไม่ได้จะกินนาย”

“แต่คุณจับหนูมา” พูดไปก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไปด้วย

ชานยอลจะบ้าตาย ยิ่งทำหน้าแบบนี้ส่วนกลางลำตัวยิ่งตื่นไปอีก

“ไม่ได้จะกินแต่จะทำอย่างอื่นได้มั้ยล่ะ” ถามเหมือนไม่บังคับแต่แขนจับเจ้าหนูไว้แน่น

“ถะ ถ้าไม่เอาไปกินหรือฆ่า จะยอมก็ได้” ตอบเสียงอ่อนทั้งๆ ที่รู้ว่าหนีเขาไม่พ้น

“ดี”

จบคำงูหนุ่มก็ทำความต้องการของตนเองทันที ปากประกบปาก ส่วนมือที่ว่างก็ประคองบั้นเอวกับท้ายทอยอีกฝ่ายไว้

“อือออออ” เสียงครางอ่อนจากลำคอเช่นเมื่อวานยิ่งปลุกให้ส่วนกลางตัวตื่นขึ้นไปอีก ชานยอลไม่เคยร่วมรักกับสัตว์กลายพันธุ์มาก่อน หากแต่เขาก็ไม่รู้สึกรังเกียจเจ้าหนูนี่แม้แต่น้อย

จูบร้อนแรงถูกส่งให้แม้ร่างเล็กบนตักเพิ่งผ่านสภาพเป็นไข้มาเมื่อคืนก็ตาม หลังจากแลกลิ้นกันอย่างดุเดือด ชานยอลก็ผลักเจ้าหนูให้นอนลงอย่างง่ายดาย

“อย่า...ทำหนูแรง” เสียงอ่อนเสียงหวานให้ความรู้สึกเสนาะหูยิ่งนัก แบล็กแมมบ้าวัยหนุ่มจึงก้มลงจูบปากอีกครั้ง มอบความวาบหวามด้วยการกัดลงริมฝีปากล่างหนึ่งครั้ง จากนั้นก็จูบและกัดไล่ลงมาตั้งแต่คางเรียวไปจบตรงหัวนมอมชมพู

“อ๊า...” ร้องอย่างตกใจเมื่อชานยอลขมเม้มจนสีชมพูเริ่มกลายเป็นสีแดงระเรื่อ อร่อยเหลือเกิน หวานเหลือเกิน ชานยอลคิด เคยแต่ลิ้มรสของหนูตะเภาธรรมดาแบบรสชาติเนื้อ ไม่คิดว่าเมื่อลิ้มรสหนูกลายพันธุ์แล้วจะดีถึงขนาดนี้

“ฉันชื่อชานยอล นายชื่ออะไร?” เกิดถูกใจจนต้องถามชื่อ

“บะ แบคฮยอนจ้ะ” ตอบซื่อๆ สมเป็นหนูบ้านนอก ชานยอลขำหนึ่งครั้งแล้วเริ่ม ‘กิน’ เจ้าหนูนี่ต่อไป มือข้างหนึ่งเริ่มบีบขยำตรงก้นงอน ส่วนอีกข้างยังคงเล่นกับนมเต้าน้อย

ดูดดึงจนอีกฝ่ายครางไม่หยุดแล้วชานยอลก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แบคฮยอน ฉันจะให้นายเป็นแม่ของลูกฉัน”

“เห?”

ปล่อยให้งงก่อนเอาปากงูมาประกบปากหนูอีกครั้ง ความร้อนแผ่อออกมาผิดกับเมื่อครู่ แต่ก็อบอุ่นราวกับชาอุ่นๆ ในฤดูใบไม้ผลิ แบคฮยอนรับบางสิ่งจากชานยอลผ่านทางปากแต่แปลกเหลือเกินที่มันแผ่ซ่านไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว ทั้งร้อน อุ่น เยือกเย็น สลับกันไปมาจนรู้สึกสั่นสะท้านไปทั่ว

“ไหวรึเปล่า” เสียงทุ้มนุ่มทำเอาใจเจ้าหนูอ่อนยวบ

ที่จริงไม่ไหวหรอกเพราะหนูก็เป็นสัตว์ตัวเล็กๆ แรงก็น้อย จะสู้อะไรกับงูหนุ่มได้ แต่ก็ฝืนพยักหน้าไปเพราะราวกับเสพติดความอบอุ่นของอีกฝ่ายเสียแล้ว

ชานยอลทั้งกอดทั้งดูแลทั้งคืน ทำไมแบคฮยอนจะไม่รู้ การยอมให้ผู้มีพระคุณทำอะไรนิดหน่อยนี่ถือว่าน้อยไป เอาจริงตอนนี้ถ้านับว่าใจเต้นกับน้ำเสียงที่อ่อนลงผิดกับตอนที่ฉกกัดเขาเมื่อคืน แบคฮยอนก็เหมือนจะชอบงูหนุ่มเสียแล้ว

“อือ หนูยอมคุณทุกอย่าง” ตอบเรียบง่ายแล้วพยายามเป็นฝ่ายเข้าไปจูบคุณงูหนุ่มเพื่อแสดงความเต็มใจด้วยร่างกาย เรียกเสียงหัวเราะในลำคอของคุณงูก่อนสักพักเสียงครางในลำคอเจ้าหนูจะตามมาเพราะรสจูบดูดดื่มอีกครั้ง

“อ๊า” ร้องเสียงหลงเมื่อกางเกงถูกถกลง แล้วชานยอลก็เปลี่ยนเป้าหมายจากปากเจ้าหนูเป็นส่วนแข็งทื่อกลางลำตัวแทน

“อื้อ คุณชานยอล อ๊า ตรงนั้น” หลังจากโดนสัมผัสวาบหวาม แบคฮยอนก็ถูกผลักให้นอนลง มือหนึ่งจึงจับหมอนบนเตียงไว้ ส่วนอีกมือก็จับผ้าปูข้างตัวเพื่อฝืนรับความเกร็งของส่วนอ่อนไหว ชานยอลกำลังปรนเปรอให้เจ้าหนูไปถึงสวรรค์ก่อน ฟังจากเสียงครางแล้วคิดว่าเขาเองทำเก่งไม่หยอก

“อะ อ๊า อ๊า จะไม่ไหวแล้ว” ครางแล้วครางอีกจนตัวสั่นแต่ยิ่งส่งเสียงชานยอลกลับดูดและเลียส่วนอ่อนไหวจนตอนนี้สะโพกลอยขึ้นทีละนิดแบบหยุดไม่ได้ จากนั้นไม่นานเจ้าหนูตัวจ้อยก็ร้องลั่นแล้วน้ำขุ่นๆ ก็ออกมา เกือบจะเลอะหน้าคุณงูสุดหล่อ แต่ดีว่าเขานั้นปล่อยปากก่อนมันจะกระฉูด

“ฮือ หนูขอโทษ” น้องตัวน้อยกล่าวด้วยความเขินอายเมื่อเกือบจะทำให้ปากคุณงูสกปรก หนูตะเภาจริงๆ แล้วอายุยังน้อยนัก หากเทียบกับงูที่ตัวโตเต็มวัยอย่างชานยอลแล้วถือว่าเด็กกว่าสุดๆ ไปเลย

“ไม่เป็นไร” ชานยอลยิ้มเล็กน้อย อดขำกับท่าทีของคู่ตัวเองไม่ได้ นี่คงยังไม่รู้สินะว่าเมื่อครู่เขาทำการเปลี่ยนร่างให้เจ้าหนูนี่สามารถสืบพันธุ์กับเขาได้แล้ว ดังนั้นหลังจากนี้ทั้งคู่ก็จะเหมือนสัตว์ติดสัด ต้อง ‘ทำลูก’ กันจนกว่าจะหมดแรงนั่นแหละ

“แต่หนูทำเรื่องน่าอายไป” แบคฮยอนยังมีสัญชาตญาณของหนูตะเภาอยู่ จึงรู้สึกสั่นกลัวเมื่อพบว่าตนอาจเผลอทำให้คุณงูหนุ่มต้องไม่พอใจ

“งั้นชดเชยไหมล่ะ” พูดจบงูหนุ่มก็เชยคางคู่ตัวเองก่อนจะมอบจูบให้อีกครั้ง ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปทั่ว ช่วงชิงทั้งกลิ่นหวานหอมของเนื้อหนูและลมหายใจอุ่นๆ จากสัตว์เลือดอุ่นมาเต็มปอด สัตว์เลือดเย็นอย่างเขาไม่เคยได้ลิ้มลองเนื้ออุ่นๆ แบบนี้สักครั้ง พอได้ชิมก็ติดใจไม่น้อย

“อือ” เสียงครางประท้วงอีกรอบทำให้ชานยอลต้องถอนปากออก แต่พอพิศมองเจ้าหนูใต้ร่างก็เรียกอารมณ์ไปคุกรุ่นในกางเกงได้มาก

หนูน้อยในกำมือเขาตอนเช้า ยามนี้กำลังนอนร่างสั่นระริกบนที่นอนขาว ปากที่เคยเชิดขึ้นกลับบวมเจ่อจากพิษจูบ ใบหน้าแดงก่ำ ตาหวานปรือและส่วนไหนที่เขาเผลอจับแรงๆ ก็ขึ้นสีแดงระเรื่อทั่วตัว

โดยเฉพาะส่วนอ่อนไหวที่หน้าอก จากสีชมพูอ่อนๆ ก็กลายเป็นสีแดงเรียบร้อย ไม่นับว่าแท่งน้อยๆ กลางตัวที่กลายเป็นเหมือนหนอนตัวเล็กๆ อ่อนยวบยาบเปียกน้ำขาวจางๆ อีก

ชานยอลมองทั้งร่างแล้วคิดว่าเขาจะทนต่อไปได้อย่างไร มือทั้งสองจับขาน้องแยกออกแล้วก็ปลดกางเกงตัวเองภายในสองวินาที จากนั้นก็ใช้นิ้วนางค่อยๆ ซุกเข้าไปช่องทางสีอ่อนซึ่งรอท่าเขานานแล้ว

“อ๊า เจ็บ อื้อ” น้องหนูตะเภาร้องทันทีเมื่อเขาสอดนิ้วเข้าไป มือที่จับผ้าปูกำแน่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ชานยอลไม่ชอบให้คู่ของตัวเองทรมานแบบนี้จึงค่อยจูบไล่จากกระหม่อมบางไปหน้าผาก สันจมูก ปากน้อยๆ และไล้ลงตั้งแต่คางมาถึงหน้าท้องซึ่งเกร็งตามการขยับนิ้วของเขา

“อดทนหน่อย เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว” พูดจบก็ทดลองเพิ่มนิ้วเข้าไป

“อ๊า อ๊า ไม่เอา อื้อ อ๊า เจ็บ” แต่กลายเป็นว่าเจ้าหนูร้องมากกว่าเดิมเสียอย่างนั้น

ชานยอลหยุดขยับนิ้วแล้วเริ่มเครียด เขาระดมจูบไปทั่วตัวเจ้าหนูตัวน้อยจนตัวแดงไปหมดแต่ก็ไม่สามารถทำให้น้องหายเจ็บ คิดได้อย่างเดียวว่าเขาเปลี่ยนร่างให้อีกคนไปแล้ว หากเอาเจ้านั่นของเขาเข้าไป ร่างกายน่าจะตอบสนองมากกว่านี้

“งั้นอดทนอีกนิด เจ็บครั้งเดียวไปเลยละกัน” พูดจบก็จ่อสิ่งที่ใหญ่กว่าสองนิ้วตนเองเข้าไปทางช่องที่เตรียมเมื่อกี้ เอาน้ำสีจางๆ จากแบคฮยอนมาช่วยนิดหน่อยแล้วก็ดันแท่งนั้นเข้าไปทีละนิด

“อื้อ เจ็บ อื้อ อ๊ะ ตรงนั้น อ๊า ดีมาก” เจ้าหนูตัวเล็กยังเอามือกำผ้าปูไว้แน่น แต่พอชานยอลสอดใส่เข้าไปจนถึงจุดหนึ่งกลับคลายมือลง ยิ้มอ่อนหวานเสียอย่างนั้น

“หึ เริ่มรู้สึกแล้วสินะ” ชานยอลหัวเราะ เขารู้แล้วว่าต้องทำอย่างไร ร่างสูงเริ่มขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ซึ่งพอทำอย่างนี้มือแบคฮยอนก็เริ่มคลายจากผ้าปูมาเกาะตัวเขาไว้แทน

“อ๊าๆๆๆๆ หนูชอบแบบนี้ ทำอีก อ๊า แรงอีกๆ” เสียงเจ้าหนูตะเภาเล่นเอาพี่งูถึงกับต้องงับไหล่เล่นด้วยความหมั่นเขี้ยว ทีเมื่อกี้บอกว่าเจ็บ บอกว่าไม่เอาแล้ว แต่พอถึงจุดที่ตัวเองชอบ กลับบอกให้ทำแรงอีกเชียวนะ

“ชอบแรงๆ เหรอ เดี๋ยวจัดให้” กระซิบเข้าหูแล้วก็สังเกตว่าร่างเปลือยเปล่าของอีกคนมีขนสีเทานุ่มๆ อยู่ประปราย คงจะใกล้ถึงจุดแล้วสินะ เวลาพวกสัตว์กลายพันธุ์ร่วมรักกัน หากใกล้จะถึงจุดสุดยอดก็มักจะปล่อยให้ร่างกลายเป็นกึ่งสัตว์กึ่งคนเสมอ

ชานยอลเองก็เหมือนกัน ตอนนี้ลิ้นเริ่มมีสองแฉก ส่วนผิวหนังก็เริ่มมีเกล็ดงูสีดำเลื่อมปรากฏอยู่บ้างแล้ว

ตอนนี้ทั้งสองเริ่มขยับเป็นจังหวะที่สัมพันธ์กันอย่างเหลือเชื่อ ฟากด้านบนอย่างชานยอลขยับให้อวัยวะสืบพันธุ์ลึกเข้าไป ฟากด้านล่างอย่างแบคฮยอนก็จะดันเอวขึ้นมาให้ประสานกันมากอีก

“อ่าส์ แบคฮยอน ดูเหมือนนายจะรู้งานเร็วนะ” ชานยอลเอ่ยชมเมื่อรู้สึกถึงความสุขสมกำลังจะมาในไม่ช้า

“อ๊า ชานยอลก็.. อื้อ อ๊า เก่งมากเลยจ้ะ” เจ้าหนูตอบเสียงอ่อนเพราะใกล้หมดแรงแต่ก็ต้องเร่งไปให้ถึงเป้าหมายคุณงูด้วย

“อ่า อีกนิดๆ อ่า”

“อื้อ จะไม่ไหวแล้ว อื้อ” เจ้าหนูน้อยร้องไม่ไหวอีกแล้ว แต่ไม่ทันขาดคำ น้ำสีจางๆ ก็พ่นออกจากแท่งน้อยกลางลำตัวอีกรอบ ก่อนแท่งใหญ่ซึ่งสอดไปลึกสุดก็ปล่อยน้ำขุ่นๆ ออกมาเต็มรักเหมือนกัน

“อืม สุดยอด”

“อา...อุ่นจังเลย”

คนพี่อุทานแล้วซบลงไปกับตัวน้องซึ่งอุทานตามหลังเมื่อได้รับไออุ่นจากทั้งเนื้อแนบเนื้อด้านนอกและน้ำอุ่นๆ ด้านใน

แบคฮยอนรู้สึกประหลาด เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เผ่าพันธุ์หนูสามารถสืบพันธุ์ได้ตั้งแต่อายุไม่เท่าไหร่ จึงมีอารมณ์อย่างว่ามาได้สักพักแล้ว แต่กับงูแบล็คแมมบ้าตัวนี้ ชานยอลสามารถทำให้เขารู้สึกถูกเติมเต็มได้แม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรกับเจ้าหนอนน้อยด้านหน้า แถมยังรู้สึกว่าอีกยกก็ยังไหว

ชานยอลก็มีความสุขมากเช่นกัน นึกไม่ถึงว่าเหยื่อที่เขาเกือบฆ่าตายไปแล้ว จะให้ความสุขสมได้ขนาดนี้ ราวกับพวกเขาเกิดมาเพื่อเป็นของกันและกันด้วยวิธีนี้ ไม่ใช่วิธีที่ชานยอลกลืนเจ้าหนูลงท้องไป หากแต่ใช้ความเป็นชายที่ภูมิใจ กลืนกินอีกฝ่ายจนอ่อนแรงมากกว่า

“อีกทีได้มั้ย” เจ้าหนูกระซิบข้างหูเรียกเสียงหัวเราะจากงูหนุ่มไม่น้อย

“ติดใจเหรอ?” ตอบด้วยการกระซิบข้างหูเช่นกัน เขาสังเกตว่าเจ้าหนูตะเภาขนสีเทาลุกซู่เลยทีเดียว

“อื้อ หนูชอบคุณ” กระมิดกระเมี้ยนเขินอายจนชานยอลผละใบหน้าจากหมอนมาดูเด็กของเขา

แบคฮยอนตอนนี้ใบหน้าและหูเล็กๆ แดงเห่อไปหมด แถมยังมีลมหายใจอุ่นๆ แบบที่ชานยอลชอบด้วย

“ฉันก็ชอบนาย เจ้าหนู” พูดจบก็อดไม่ได้ที่จะขบเม้มปากให้เป็นรอยแต่เพราะแรงมากไปหน่อยจึงมีเลือดออกนิดๆ

“อื้อ ชอบหนูแล้วจะกินหนูทำไมจ๊ะ คุณแบล็กแมมบ้า” ร้องเสียงหลงหลังพบว่าโดนกัดเข้าให้

“ไม่ร้องนะที่รัก”

“หืม? ที่รัก”

“นายเป็นคู่ของฉันแล้ว ฉันเปลี่ยนร่างนายให้ตั้งท้องลูกฉันได้แล้วด้วย ห้ามไปเป็นของคนอื่นนะเข้าใจมั้ย” ถือโอกาสบอกและสั่งสอนภายในตัว เจ้าหนูนี่เหมือนจะไม่รู้จักการเปลี่ยนร่างเพื่อสืบพันธุ์ของสัตว์กลายพันธุ์ด้วยซ้ำ

“เอ๋ หนูเป็นคู่ของคุณหรือจ๊ะ”

“ใช่ และห้ามไปทำแบบนี้กับคนอื่น”

“แบบไหน?” เอียงคอถามน่าหมั่นเขี้ยวนัก ชานยอลเพิ่งรู้ว่าเจ้าหนูใต้ร่างนี่ขี้ยั่วจริงเชียว ดังนั้นต้องสั่งสอนอีกรอบให้หลาบจำ

“แบบนี้ไง” พูดจบก็ประกบปากดึงความหวานอีกรอบ ลิ้นสองแฉกควานเข้าไปถึงไหนต่อไหน ดูดเอาลมหายใจของอีกฝ่ายมาเป็นของตัวเอง

“อื้อ ไม่ทำกับคนอื่นจ้ะ” เสียงตอบรับออกมาทันทีเมื่อเขาสั่งสอนจบ แล้วจากนั้นจึงสั่งสอนบทเรียนต่อไป ซ้ำกับที่ทำรอบก่อนเพียงแต่เปลี่ยนท่าไปบ้างเพื่อความถึงใจ

แล้วเจ้าหนูตะเภาก็ได้กลายเป็นเหยื่อของงูแบล็กแมมบ้าไปจริงๆ เพียงแต่ชานยอลไม่ได้กลืนกินแบคฮยอนเข้าไปอย่างที่เคยทำกับคนอื่น เขากลืนกินอีกคนด้วยการมอบสัมผัสร่างกายแสนหวานและความรักเท่าที่งูตัวหนึ่งจะมอบให้หนูตัวหนึ่งซึ่งเป็นคู่ของตัวเองเท่านั้น

…….

จบจ้ะ

ขอบคุณที่มาอ่านกัน ถูกใจก็แท็ก #noeybdsf กันเลย

By @noeybaekbd