[OS] เมียมาเฟีย – chanbaek [NC-17]

เมียมาเฟีย

“ว้าว สวยชิบหาย” เซฮุนผิวปากเฟี้ยวก่อนจะพูดตามหลัง เมื่อสาวสวยรายหนึ่งขึ้นรถหน้าวิลล่าฝั่งตรงข้าม ชุดราตรีสีแดงของเธอขับเน้นผิวกระจ่าง กระโปรงยาวผ่าขาเกือบถึงสะโพกสวย ดังนั้นยามเธอก้าวขึ้นรถเฟอรารี่ที่มารับนั้นจึงมองเห็นอะไรต่อมิอะไรไปหมด

“มึงก็เล่นไป เกิดมาดามรู้ว่าเราอู้ ได้ไล่ออกแน่” จงอินมองเพื่อนแล้วส่ายหัวเบาๆ แม้จะรู้สึกว่าแม่สาวนั่นน่ามองจริง แต่ถ้าเกิดเมียเจ้านายเห็นว่ามีแม่นั่นในงาน ได้ระเบิดอารมณ์แน่

“ทางโล่งแล้ว มึงเรียกท่านเหอะว่ะ” เซฮุนหันซ้ายหันขวาสองสามครั้งแล้วจึงพูดกับจงอินด้วยเสียงจริงจัง

“ทางสะดวก ให้ท่านลงมาได้” จงอินกดหูฟังไร้สายแล้วพูดออกไปกับไมค์ที่ซ่อนในเสื้อพวกเขาอีกที

จงอินและเซฮุนนั้นยืนอยู่หน้าวิลล่าหลังงามแห่งหนึ่งของโรงแรม ถัดไปคือรถยนต์เฟอร์รารี่ที่พร้อมรับ ‘เจ้านาย’ ของเขาแล้ว ทั้งสองแต่งชุดสูทสีดำสนิท สวมแว่นตากรอบกลมเรียบง่ายแต่แฝงไว้ด้วยฟังก์ชั่นเช่นการมองระยะไกล ล็อกเป้าและยิงยาสลบไว้ ที่สนับเข่ามีปืนสำรองสองกระบอกและมีอาวุธลับเป็นมีดอาบยาพิษตรงปลายรองเท้าแบบโบรคส์หนังมันปลาบ

บอดี้การ์ดส่วนตัวของมาเฟียระดับโลก แต่งกายและมีอาวุธแค่นี้ถือว่าน้อย แต่ถ้าเทียบกับฝีมือการใช้อาวุธจากร่างกายพวกเขา ยูโดสายดำแบบเซฮุนและคาราเต้สายดำแบบจงอินก็ถือว่าสมน้ำสมเนื้อไม่เบา

บนบันไดเบื้องหลังพวกเขาปรากฏร่างสูงของ ‘เจ้านาย’ ขึ้น ความสง่างามนั้นหากนับจากสูทยาวสีดำเรียบหรูมีผ้าเช็ดหน้าสีขาวเหน็บตรงกระเป๋าหน้าอก ทับเสื้อตัวในเป็นเชิ้ตผ้าลินินสีขาวและเนคไทสีดำผ้าไหมรวมรองเท้าแบบออกซ์ฟอร์ดหนังสีดำแล้วก็ถือว่าเหนือกว่าคนทั่วไป แต่หากรวมใบหน้าหล่อเหลา ตาคมกริบ จมูกโด่งเป็นสันและปากอิ่มน่าจูบแล้ว ‘เจ้านาย’ ก็ถือว่าควรจะมีบอดี้การ์ดจริงๆ

ปาร์คชานยอลหนุ่มเนื้อหอมแห่งศตวรรษเพิ่งโด่งดังในหมู่สาวๆ ไม่นานมานี้ เพราะแม้จะโลดแล่นในโลกธุรกิจทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลังมานานแต่ก็เพิ่งจะยอมให้สัมภาษณ์ในนิตยสารแทบลอยด์ฉบับหนึ่งราวสามเดือนก่อนเท่านั้น จากนั้นเมื่อไหร่ก็ตามที่มีงานสังคมหรืองานระดับคนใหญ่คนโตเข้าร่วม พวกสาวๆ ในงานก็มักจะแอบมองหรือส่งสัญญาณว่าอยากจะนอนกับเขาไม่น้อยกว่าสามสี่รายเสมอ

แต่ที่บางคนไม่รู้คือชานยอลมีเมียแล้ว และมาดามของจงอินนั้นดุมากด้วย

คืนนี้งานกาล่าการกุศลคือสถานที่ ‘คุยงานลับๆ’ สำหรับชานยอลนั่นเอง งานเบื้องหลังเช่นค้าอาวุธหรืออะไรที่ร้ายแรงกว่านั้น พวกเขามักจะใช้งานการกุศลบังหน้าเสมอเพราะไม่มีใครคิดว่างานแบบนี้จะมีคนชั่วปะปนมาหรอกจริงไหม

“คืนนี้มาดามบอกว่าจะรอคุณกลับไปหาครับ” จงอินรายงานจากนั้นก็ได้คำตอบเป็นการพยักหน้าของเจ้านายกลับมา แต่หากเซฮุนกลับสังเกตว่ามุมปากร่างสูงตรงหน้าเขายกขึ้นเล็กน้อย สงสัยก่อนจะกลับไปหามาดาม ชานยอลจะต้อง ‘อุ่นเครื่อง’ กับสาวคนใดคนหนึ่งในงานนี้แน่

ที่จริงคฤหาสน์หลังงามของเจ้านายและมาดามอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก หากใช้เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวก็แค่สิบห้านาทีเท่านั้น แต่เพราะชานยอลยืนยันว่างานนี้เขาต้องไม่สาย จึงได้มาเช่าวิลล่าที่โรงแรมไว้หนึ่งคืนก่อนงานเริ่ม เพื่อความสะดวก

มีแค่เซฮุนเท่านั้นที่รู้ว่าชานยอลกะจะพาสาวสวยสักคนในงานมา ‘จัดการ’ ที่นี่มากกว่า

พนักงานขับรถเปิดประตูให้ชานยอลเข้าไป จากนั้นเซฮุนจึงเปิดรถอีกด้านเพื่อเข้าไปนั่งและจงอินนั่งข้างคนขับด้านหน้า ขับรถจากวิลล่าไปถึงหน้าบอลรูมที่จัดงานแค่ห้านาที เท่านี้พวกเขาก็พร้อมทำงานแล้ว

งานกาล่าการกุศลมีผู้มาร่วมงานมากมาย

น

หนึ่งในนั้นคือสาวสวยชุดแดงที่เซฮุนผิวปากใส่เมื่อครู่นี้ ยามเมื่อมองจากมุมไกลว่าสวยแล้ว มันเทียบไม่ได้เลยจากมุมนี้เมื่อใกล้กว่ามากๆ สาวสวยคนนั้นคล้ายว่าพวกเขาเคยเจอกันมาก่อนแต่เซฮุนกลับคิดไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน

บอดี้การ์ดผิวขาวหันมามองเจ้านายชั่วครู่ก็สังเกตว่าชานยอลนั้นพอใจแม่สาวชุดแดงนั่นไม่น้อย แม้ว่าส่วนใหญ่ชานยอลจะมองไปทางคู่ค้าทางธุรกิจซึ่งเป็นชายแก่ร่างอวบตรงหน้า แต่เมื่อมีโอกาสกลับเหลือบมองหญิงสาวผู้โดดเด่นที่สุดในงานด้วยชุดแดงแบบตาเป็นมัน สงสัยว่าสาวที่จะหิ้วกลับวิลล่าคงเป็นคนนี้เสียแล้ว

“มึงทำไมมองแม่สาวนั่นแล้วขมวดคิ้ววะ” เซฮุนเอ่ยถามเพื่อนบอดี้การ์ดผิวไหม้พร้อมยักคิ้ว ในขณะที่เขามองว่าชานยอลจะหิ้วแม่สาวนั่นกลับไป แต่จงอินกลับทำหน้าสงสัยใส่สาวชุดแดงไม่หยุด

“กูคุ้นหน้าเขา แต่จำไม่ได้ว่าเจอที่ไหน” จงอินตอบกลับเสียงเบา

“เอ้า ก็หน้าวิลล่าไง คนที่กูผิวปากใส่ พักอยู่วิลล่าตรงข้ามเราเว้ย” เซฮุนพูดราวกับเยาะเย้ยในความทรงจำเพื่อน

“เออ อันนั้นกูรู้ แต่กูว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น”

สุดท้ายก็ไม่ได้สนทนากันต่อเพราะจงอินต้องโชว์ตัวอย่างสินค้าให้ลูกค้าดูก่อน

หลังการเจรจาธุรกิจเป็นไปด้วยดี ชานยอลก็มีใบหน้าผ่อนคลายลง เมื่อครู่นั้นทำได้แค่เหลือบมองหญิงสาวชุดแดงผ่านทางหางตาเท่านั้น รู้สึกว่าเธอคล้ายจะเชิญชวนไม่น้อย แต่ไม่มีโอกาสยิ้มให้เลย ตอนนี้นักธุรกิจหนุ่มจึงต้องออกล่าเสียหน่อย

“เซฮุน จงอิน ถอยออกไปสามก้าวละกัน” ร่างสูงออกเสียงสั่งลูกน้องให้ยืนห่างตนเองหน่อย แม้ว่าทั้งสองจะสนิทและรู้ธาตุแท้เขาหมดแล้ว แต่ว่าชานยอลก็อยากจะมีเวลาส่วนตัวในการจีบสาวสักหน่อย ไม่นับว่าจงอินนั้นสนิทกับ ‘เมีย’ เขามากด้วย

“แซนด์วิชแซลมอนที่นี่อร่อยนะครับ” เริ่มจากเอ่ยทักพลางตักอาหารแบบพอดีคำหรือค็อกเทลวางบนจานของหญิงสาว ซึ่งได้รับรอยยิ้มหวานกลับมาให้ใจสั่นเล่น

“ลิปสติกสีไวน์ของคุณสวยมากนะครับ” ชานยอลจึงรีบเติมไฟโดยชมอีกฝ่ายพลางจ้องมองไปยังปากอิ่มสวย “เหมือนสีชาโตว์ไวน์ปี 1960 เลย...ไม่รู้ว่าจะหวานหอมเหมือนกันรึเปล่า” ยิ้มส่งหลังจากเอ่ยชมก็พบว่าใบหน้าอีกฝ่ายแดงระเรื่อ พลางทำท่าจะจากเขาไปนั่งเสียอย่างนั้น

แต่เพราะกระโปรงของหญิงสาวยาวกรอมเท้าจึงทำให้ร่างเล็กสะดุดชายกระโปรงจนเซเกือบจะล้ม

ชานยอลจึงเข้าไปชาร์จอีกฝ่ายไว้ทัน โอบร่างอวบอัดให้เข้ามาในอ้อมกอดทันเวลาพอดี ยามนี้อกอิ่มจึงแนบชิดกับกล้ามของชานยอลจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นหนักทั้งสองฝ่าย

หญิงสาวหน้าแดงจัดพลางทำท่าจะลุกขึ้นหากแต่เมื่อครู่รองเท้าส้นสูงนั้นพลิกจนส้นหัก จึงได้แต่หน้าเบ้พลางเอามือกุมเท้าซ้ายเอาไว้

“โอ๊ย” เสียงอุทานเบาๆ ออกจากปากเล็กเรียกความเอ็นดูให้ชานยอลหนักขึ้น ตอนแรกเขาคิดว่าจะคว้าน้ำเหลวเสียแล้วแต่ไม่คาดคิดว่าจะเนื้อจะเข้าปากเสือง่ายขนาดนี้ ร่างสูงจึงส่งสัญญาณให้จงอินไปเรียกรถส่วนเซฮุนมาช่วยเขาจัดการสาวสวยก่อน

มือหนารวบตัวหญิงสาวขึ้นมาอุ้มแนบอกอย่างรวดเร็วและพูดเสียงดังว่าคุณบาดเจ็บ เดี๋ยวผมพาไปรักษา จากนั้นก็ออกจากงานไปท่ามกลางสายตาเสียดายของหญิงสาวที่จ้องเขาตาเป็นมันและจ้องทางสาวชุดแดงด้วยความคั่งแค้นราวกับแย่งเนื้อกวางหนุ่มไปจากพวกหล่อน

แต่กลายเป็นว่าเมื่อชานยอลอุ้มร่างบางออกจากงานมาถึงหน้าประตูก็มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น

เสียงปืนดังขึ้นแล้วรถเฟอรารี่ที่มารับเขาก็ล้อแตกไปหนึ่งวงทันที ชานยอลจึงต้องวางหญิงสาวให้ยืนด้วยขาตัวเองก่อนจะโอบกอดเธอไว้ เขาหยิบปืนที่อยู่ในอกเสื้อออกมาเตรียมพร้อมระหว่างรอจงอินระบุว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นอยู่ตรงไหนและเป็นใคร

ร่างสูงแปลกใจไม่น้อยที่สาวร่างบางยกปืนมาจากต้นขาด้านในซึ่งถูกชุดราตรีบดบังไว้ ชานยอลขยิบตาให้สาวสวยหนึ่งครั้งก่อนจะเอ่ยชม “คุณก็รู้วิธีป้องกันตัวเองไม่เบา แบบนี้ผมชอบ”

หญิงสาวไม่ตอบแต่ยิ้มแหยให้เขาพลางหน้าแดงอีกครั้ง

หลังจากจงอินเข้ามาบอกชานยอลที่หลบมุมกับสาวสวยชุดแดงว่าลูกปืนมาจากคู่แข่งทางธุรกิจของเขา ซึ่งตอนนี้เซฮุนเรียกกำลังเสริมแล้ว มาเฟียหนุ่มจึงพยักหน้าพลางสั่งให้ลูกน้องคุ้มกันเขากับหญิงสาวตัวเล็กออกงานอย่างปลอดภัยด้วย

จงอินเหลือบมองปืนในมือหญิงสาวที่ส่งยิ้มเป็นมิตรให้เขาด้วยความประหลาดใจ แต่ไหนแต่ไรหญิงสาวที่ชานยอลแอบควงมักจะอ่อนหวานเรี่ยวแรงน้อย เรียกว่าไม่เคยสร้างปัญหาหลังร่วมเตียงจบแต่สาวชุดแดงคนนี้กลับมีปืนซ่อนไว้ด้วย มันจะมีปัญหาภายหลังไหมเนี่ย

บอดี้การ์ดผิวแทนพยักเพยิดไปทางหญิงสาวให้ชานยอลเห็น ซึ่งก็ได้คำตอบกลับมาทางสายตาว่าชานยอลเอาอยู่ เท่านั้นลูกน้องที่ดีก็เลยไม่ถามต่อ กดหูฟังส่งสัญญาณไปทางเซฮุนทันที

เมื่อได้ยินว่ากำลังเสริมพร้อมแล้ว ชานยอลจึงออกจากหลังเสา จากนั้นก็รีบวิ่งไปยังรถที่มารับ

เสียงสาดกระสุนระหว่างพวกเขาและฝ่ายตรงข้ามดังขึ้น แม้กำลังเสริมจะสกัดกระสุนที่พุ่งมาทางชานยอลได้เกือบทั้งหมด แต่ก็มีไม่น้อยที่ฝ่าเข้ามา เจ้าพ่อมาเฟียจึงใช้ปืนคู่ใจยิงสกัดก่อนเข้าร่างหญิงสาวข้างตัว เขากังวลว่าเธอจะหวาดกลัวหรือไม่ แต่เมื่อมีกระสุนนัดหนึ่งอยู่นอกวิถีที่เขาจะสกัดได้ ก็พบว่ากระสุนจากปืนกระบอกเล็กนั้นช่วยเขาไว้

สาวชุดแดงสามารถสกัดกระสุนฝ่ายตรงข้ามให้เขาได้ด้วย เห็นแววตาไม่กลัวใครจากเธอแล้วชานยอลยิ่งถูกใจ ถ้าได้บดขยี้สาวงามใจเด็ดอย่างนี้ คืนนี้เขาอาจจะหาข้ออ้างไม่ไปพบ ‘เมีย’ ก็ได้

วิ่งกันมาเกือบถึงประตูรถก็พบกับชายในชุดไอ้โม่งหลายคนกระโดดมาขวาง เซฮุนจัดการพวกนั้นด้วยยูโดและจงอินก็จัดการด้วยท่าต่อสู้ของวิชาคาราเต้ทันที แต่เพราะจู่ๆ พวกนั้นก็เฮโลเข้ามาเป็นยี่สิบคนได้ ชานยอลจึงต้องให้หญิงสาวหลบอยู่ด้านหลังแล้วก็ใช้ตัวเองเป็นโล่มนุษย์ เตะต่อยพวกนั้นด้วยมวยไทยที่เขาถนัดจากนั้นก็คอยระวังหลังด้วย

ไอ้โม่งไม่กลัวตายล้มลงทีละคน จากตอนแรกยี่สิบรุมสี่ก็กลายเป็นเหลือไม่กี่คน ชานยอลย่ามใจจึงปล่อยให้บอดี้การ์ดจัดการที่เหลือ คาดไม่ถึงว่าจะมีคนหนึ่งอาศัยตอนเขาเผลอต่อยเข้ามาที่ชานยอลอย่างแรงจนทรุด จากนั้นก็ลากหญิงสาวซึ่งหลบด้านหลังเขาไปเป็นตัวประกันจนได้

ไอ้โม่งนั่นเอาแขนสกปรกของมันล็อกคอสาวชุดแดงเสียจนเธอแทบหายใจไม่ได้ ปืนในมือเธอดันถูกใช้เป็นอาวุธจี้ไปยังศีรษะของเธอเอง ชานยอลเมื่อลุกขึ้นและเห็นภาพนั้นก็สบถออกมาอย่างหัวเสีย

“บ้าเอ๊ย!”

จงอินกับเซฮุนจัดการไอ้โม่งคนอื่นได้แล้วจึงค่อยมาสนใจหญิงสาวและไอ้โม่งคนสุดท้ายด้านหน้า

“อย่าเข้ามานะเฟ้ย ไม่งั้นยัยนี่ตายแน่” ไอ้โม่งพูดพร้อมกับล็อกคอหญิงสาวหนักขึ้น ทำเอาใบหน้าสวยแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด

“ปล่อยผู้หญิงซะ” ชานยอลตะโกนใส่เจ้านั่นด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว แม้ว่าจะมีกำลังเสริมที่คอยเล็งสไนเปอร์ให้พวกเขาอยู่ แต่ก็ยิงมันไม่ได้เพราะอาจพลาดโดนหญิงสาวเข้า สร้างความหงุดหงิดให้ชานยอลมากนัก

“ปล่อยให้โง่สิวะ” ไอ้โม่งตอบกลับ “วางปืนลงกับพื้นให้หมด ไม่งั้นยัยนี่ตายแน่” มันยังขู่กลับเมื่อเห็นว่าชานยอลไม่กล้ากระทั่งเข้ามาใกล้

มาเฟียหนุ่มส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดวางปืนในมือลงกับพื้นแล้วตนเองก็วางตาม เขาทำเป็นยอมให้มันก่อนเผื่อเจ้านั่นจะบ้าคลั่งเพราะพวกของมันลงไปกองบนพื้นหมดแล้ว

“ดีมาก เท่านั้นแหละ” ไอ้โม่งได้ทีก็ขยับมาใกล้พวกเขาเรื่อยๆ ส่งผลให้ชานยอลและบอดี้การ์ดทั้งสองต้องถอยร่นไปข้างหลัง จากนั้นเมื่อมันพยายามก้มลงเก็บปืนที่พวกเขาวางไว้ เจ้านายหนุ่มก็ออกคำสั่งทางสายตาให้จงอินและเซฮุนพุ่งเข้าชาร์จไอ้โม่งทันที

แต่ชั่วขณะที่ทั้งสองกำลังพุ่งตัวไปนั้น ก็ต้องประหลาดใจเป็นอย่างมาก

หญิงสาวที่คล้ายอ่อนแรงเพราะโดนล็อกคอจนหายใจไม่ออกนั้น อาศัยจังหวะที่ไอ้โม่งก้มตัวเช่นเดียวกัน ยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาเป็นมุมตั้งฉากส่งให้เท้าข้างขวากระแทกใบหน้าตรงคางคนร้ายอย่างรวดเร็ว จากนั้นอาศัยช่วงที่ไอ้โม่งกำลังมึน ใช้แขนสองข้างงัดให้แขนที่ล็อกเธอนั้นง้างออก จากนั้นก็หมุนตัวกลับง้างหมัดหนักซัดเข้าท้อง คนร้ายคนสุดท้ายจึงทรุดลงก่อนจะโดนเธอใช้ส้นสูงกระทืบซ้ำจนจุกและสลบไปเลย

สามหนุ่มที่กำลังคิดว่าจะเข้าช่วยหญิงสาวพากันชะงักค้างแข็งกันทั้งหมด

จวบจนกำลังเสริมซึ่งขับรถคันใหม่มาเรียกพวกเขา ชานยอลจึงกุมมือสาวชุดแดงให้วิ่งจากนั้นก็ขึ้นรถกลับเซฟเฮาส์กันอย่างรวดเร็ว

เมื่อถึงเซฟเฮาส์ อย่างแรกที่ชานยอลเช็คกับทางบ้านคือถามสายสืบของเขาว่า ‘เมีย’ อยู่ในบ้านใช่ไหม เมื่อได้ยินคำตอบว่าใช่ แถมอาจจะเข้านอนแล้วด้วย ชานยอลจึงโล่งใจ หันมายิ้มให้หญิงสาวข้างตัวซึ่งได้รับยิ้มหวานตอบอย่างรวดเร็วทันที

“คิดไม่ถึงเลยนะครับว่าคุณจะเก่งขนาดนี้ บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า” น้ำเสียงนุ่มเอ่ยถามพลางใช้ทักษะมือปลาหมึกจับนั่นจับนู่นจนหญิงสาวหน้าแดงก่ำ หากแต่เธอกลับไม่ปฏิเสธหรือหลบหนีเขา อย่างนี้น่าจะใช้ได้

แม้หญิงสาวไม่ตอบแต่ชานยอลจำได้ว่าเมื่อครู่อีกฝ่ายเท้าแพลงจึงพาไปนั่งโซฟาในห้องนอนแขก จากนั้นก็หากล่องยามาปฐมพยาบาลด้วยการทายาแก้ปวดให้

หญิงสาวไม่ปฏิเสธใดๆ พาให้ชายหนุ่มย่ามใจ หลังจากเขาก้มลงทายาตรงข้อเท้าสวยนั่นแล้วก็พบว่าใบหน้าของเธอกำลังก้มมาหาเขาพอดี จึงได้ขยับไปใกล้ ใกล้จนได้ยินเสียงหายใจจากนั้นก็ทดลองเข้าใกล้ให้มากกว่าเดิมด้วยการประกบปากสีไวน์นั้นดู

จูบเบาๆ หนึ่งครั้งก่อน เมื่อไม่มีการปฏิเสธชานยอลจึงจูบอีกครั้งพร้อมใช้แรงนั้นดันอีกฝ่ายให้ขยับใบหน้าไปข้างหลังหน่อย ได้ผลไม่น้อยเมื่อหญิงสาวโอนอ่อน จูบแล้วถอนออกสักสองสามรอบเขาก็เริ่มดีพคิสแล้วค่อยๆ ดันร่างเล็กนั่นให้นอนราบลงเตียงไปทีละน้อย

ลิ้นหนาส่งเข้าไปกระหวัดเกี่ยวลิ้นเล็กเพื่อดำเนินกระบวนการผูกเงื่อนสัมพันธ์เสียก่อน ภายหลังเมื่อน้ำหวานจากหญิงสาวส่งให้เขาเคลิบเคลิ้ม ชานยอลจึงถอนปากออกมาหนึ่งครั้ง พักหายใจเล็กน้อยก่อนจะจูบดื่มด่ำอีกรอบ ขบกัดริมฝีปากสวยให้สีไวน์นั้นเข้มขึ้น เมื่อรู้สึกว่าได้รับอนุญาตให้ทำมากกว่าจูบได้จึงเริ่มไล่ขบเม้มจากปลายคางมาตรงคอและไหปลาร้าสวย มือข้างหนึ่งค้ำยันตัวเองและข้างหนึ่งรูดซิปชุดสีแดงออกจากเรือนร่างอวบอัดทีละน้อย

ยกทรงลายลูกไม้สีแดงเพลิงปรากฏต่อสายตาพร้อมเนินอกแน่นทำให้ชานยอลสติกระเจิง หากแต่เมื่อเขาปลดชั้นในสีแสบตานั้นออกไปแล้ว กลับพบว่ามันมีอะไรแปลกไปเล็กน้อย

ยอดปทุมถันที่ควรจะมีสีชมพูสวยกลับมีสีซีดเหลือง สัมผัสราวกับพลาสติกหยุ่นๆ ไม่เหมือนเนื้อคนสักนิด หลังจากรับรู้ ชานยอลก็ผงะเล็กน้อย

“อะเอ่อ หน้าอกคุณ” ชานยอลพยายามจะถามแต่กลายเป็นว่าโดนหญิงสาวกดใบหน้าให้จมลงกับเนื้อหยุ่นราวกับซิลิโคนนั่น

“ทำไมล่ะคะ” น้ำเสียงหญิงสาวถามออกมาดูคล้ายคนดัดเสียง ชานยอลกำลังจะตอบแต่ก็โดนกดหน้าจมอกปลอมจนพูดไม่ได้

“อกซิลิโคนมันไม่หนึบติดมือเหมือนนางแบบแม็กซิมคนก่อนงั้นเหรอ?” ชานยอลอึ้ง เจ้าหล่อนรู้ได้อย่างไรว่าหญิงสาวที่เขาคั่ว ไม่สิ เกือบจะได้กินตอนนั้นเป็นนางแบบแม็กซิม ก็ในตอนนั้นมัน...

“สงสัยใช่มั้ยคะที่รัก ว่าฉันรู้ได้ยังไง หืม” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงดัดแปลงอย่างเห็นได้ชัดและยังคงจับหน้าเขาให้ฟุบลงกับอกอวบ เหลือแค่ตากับจมูกไว้หายใจฮึดฮัดด้วยความหงุดหงิด

“ก็ฉันเป็นคนจับยัยนั่นได้คาหนังคาเขาคาเตียงคุณยังไงล่ะ” คราวนี้เสียงเธอไม่ดัดจริตอีกต่อไปแล้ว กลายเป็นน้ำเสียงไม่แหลมไม่ทุ้ม เอกลักษณ์คล้าย ‘เมีย’ ของเขามากๆ

เมื่อมือสวยนั้นปล่อยเขาออก ชานยอลก็สูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “บะ แบคฮยอนงั้นเหรอ?” ถามอย่างไม่แน่ใจนักเพราะมาดามเมียนั้นได้ข่าวว่านอนไปแล้วนี่!

“เออสิ ผัวเจ้าชู้ เมียไม่อยู่ด้วยแค่วันเดียวทำเป็นออกลาย กล้าพาสาวแปลกหน้ามานอนเซฟเฮาส์ ได้เห็นดีแน่!” แบคฮยอนตวาดเพราะเหลืออด จากนั้นก็เริ่มเกมวิ่งไล่จับกับมาเฟียหนุ่มทันที

แรกเริ่มชานยอลวิ่งไปทางประตูแต่ก็พบว่าถูกล็อกจากข้างนอก แย่เสียแล้ว ชายหนุ่มร่างสูงพยายามดึงประตูให้เปิดออกแต่ก็ทำไม่ได้

“อย่าหวังซะให้ยาก จงอินล็อกไว้แล้ว” แบคฮยอนตะโกนใส่ จากนั้นก็อาศัยช่วงชานยอลเผลอ จับอีกฝ่ายบิดข้อมือขวางัดมาไพล่หลัง ใช้เข่าซุกเข่าร่างสูงให้เสียหลัก จากนั้นก็งัดมือซ้ายมาบิดก่อนจะงัดมาไพล่หลังอีกข้าง ตอนนี้ชานยอลเลยมีสภาพกึ่งคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าแบคฮยอนพร้อมสองแขนไพล่หลังแบบขยับไปไหนไม่ได้

“ยอมรึยัง ห๊ะ ถ้าไม่ยอมจะหักข้อมือแม่ง” ขู่ด้วยเสียงเหี้ยมอย่างที่เคยและบิดข้อมือให้หนักขึ้นจนชานยอลครางด้วยความเจ็บ เจ้าพ่อหนุ่มใช่จะไม่รู้ว่าเมียตัวเองสามารถทำได้หรือไม่ เพราะแบคฮยอนเป็นถึงฮับกิโด้สายดำระดับอาจารย์ แถมยูโดก็สายดำเช่นกัน ไม่รวมคาราเต้ที่ไม่รู้ว่าจงอินสอนถึงขั้นไหนแล้ว

ชานยอลนึกถึงตรงนี้แล้วก็อยากเขกหัวตัวเองอย่างแรง เขาน่าจะรู้นานแล้วว่าท่าที่สยบไอ้โม่งเมื่อครู่นี้มันเมียเขาชัดๆ ไม่น่าหูตามืดบอดอยากจับนมเด้งดึ๋งจนลืมท่าเมียเล้ย

“พอแล้วจ้ะ เมียจ๋า ยอมแล้ว” เอ่ยเสียงอ่อย จากนั้นก็รู้สึกถึงแรงตรงข้อมือมันลดลงจนเขาหายปวด

พอหลุดจากมือเมียแล้วชานยอลก็กอดขาแบคฮยอนพลางร้องขอโทษทันที

“ผัวผิดไปแล้วจ้า เมียอย่าโกรธน้า” ชานยอลกอดขาเมียรักพร้อมกับพรมจูบขาเรียวจนแบคฮยอนใจอ่อนไปครึ่งหนึ่ง

ร่างเล็กในชุดสีแดงคิดหาวิธีจัดการผัวเจ้าชู้พลางทบทวนว่าตอนแรกตนเองกะจะเนียนแต่งหญิงมาสอดส่องเสียหน่อยว่าชานยอลจะหิ้วสาวคนไหนกลับไปนอนกก แบคฮยอนจึงได้พยายามหลบจากชานยอล ตอนชานยอลเข้ามาตักอาหารให้เขายังอึ้งจนไม่รู้จะตอบอย่างไร แต่หลังจากอีกฝ่ายเข้ามาช่วยรับไว้ตอนกำลังจะล้ม แบคฮยอนก็รู้ว่าต้องเปลี่ยนแผนเสียแล้ว จึงได้ยินยอมไปกับสามีด้วยดี

กะว่าจะมาจัดการผัวตัวดีที่ชอบพาสาวมาแอบคั่วในโรงแรม มันก็ผิดแผนไปหน่อยตรงที่ชานยอลกลับมาจีบตนเองซะอย่างนั้น แบคฮยอนเลยใจอ่อน อย่างน้อยคนที่ชานยอลพามาคราวนี้คือตนเอง เขาจะไม่โกรธก็ได้ แต่ก็ต้องลงโทษเสียหน่อย

“นี่แน่ะ” พอคิดว่าจะลงโทษเลยเอามือหนีบหูพ่อตัวดีให้ลุกขึ้นมา เล่นเอาชานยอลร้องจ๊ากก่อนจะลุกขึ้นตามโดยดีให้แบคฮยอนไม่เปลืองแรงมาก

“โอย เจ็บ” ชานยอลครางแล้วร้องว่าเจ็บเพื่ออ้อน แต่เหมือนจะคิดผิดถนัดเมื่อเมียรักไม่เล่นด้วย

“ไหนตอบมาซิว่า คราวหน้าจะพาสาวที่ไหนไม่รู้มานอนกกอีกไหม” แบคฮยอนปั้นเสียงดุแล้วถลึงตาพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันขณะพูด

“ไม่ละจ้า มีเมียรักคนเดียว ขนาดแต่งหญิงพี่ยังเลือกน้องเลย” ชานยอลตอบพลางเอามือไปทำเครื่องหมายเอ็กซ์เพื่อแคนเซิลคำตอบไว้ในใจ คราวหน้าคือไม่ให้รู้ต่างหากเล่า

“หึ ทำเป็นพูดดี ที่แท้จำไม่ได้ต่างหากถึงได้พามาน่ะ ใช่มั้ย!” คนที่ยังไม่หายโกรธเท่าไหร่พูดเสียงดังใส่จำเลยจนต้องร้องจ๊าก เพราะตอนแบคฮยอนพูดว่า ‘ใช่มั้ย’ เจ้าตัวก็ยกเท้ามากระทืบชานยอลด้วย

“จำได้สิ พี่จำเมียได้แต่พี่แกล้งอำเท่านั้นเอ๊ง” ชานยอลรีบเอาตัวรอดก่อนแม่เสือฮับกิโด้สายดำจะกระทืบเท้าเขาจนกระดูกหักเสียก่อน “เห็นมั้ยว่าเมื่อกี้แบคพูดมาประโยคเดียว พี่ก็จำได้แล้ว”

“แน่นะ” แบคฮยอนเริ่มใจอ่อนเมื่อเห็นตามคำพูดพ่อตัวดี ยอมรับว่าช่างแต่งหน้าที่จ้างมาค่อนข้างจะเก่งในการดัดแปลงเพราะเคยเป็นช่างแต่งหน้าของฮอลลีวู้ดมาก่อน ขนาดเขาเองยังแอบงงไปเลยว่าแม่สาวชุดแดงปริศนานี่คือใคร เจ้าตัวยังไม่รู้ จะให้ชานยอลรู้แต่แรกคงไม่ใช่

“แน่สิ ยกโทษให้พี่นะ” พอเมียใจอ่อน ชานยอลก็ไม่ทิ้งโอกาส รีบเข้ามาใช้จังหวะนั้นหอมแก้มน้องสักหน่อย

ฟอด!

“แบคฮยอนน่ารักขนาดนี้ ผมจะไปมีคนอื่นได้ยังไง” ถือโอกาสเมียอยู่นิ่ง ชานยอลก็เข้ามากอดมาหอมทันที อืม ที่จริงตัวแบคฮยอนก็หอมอยู่แล้ว แต่นี่ไม่รู้ใครพรมน้ำหอมให้ รู้สึกน่ากินกว่าเดิมอีก

คิดในใจไม่สู้ทำเลย พอคิดว่าแบคฮยอนน่ากิน มือปลาหมึกก็พยายามลูบไปมาใต้ชุดกระโปรงไม่หยุด พอเจอจุดยุทธศาสตร์ซึ่งแบคฮยอนจับมันซ่อนไว้ใต้กระโปรงก็ลูบนิด รู้สึกเหมือนขนาดขยายตามแรงมือก็ลูบจนเมียรักเริ่มครางเข้าให้

“อา... ปาร์คชานยอล! ฉวยโอกาสนักนะ อื้อ” แบคฮยอนพยายามห้ามแต่ก็กลายเป็นว่าคล้ายกำลังยุ เมื่อชานยอลเริ่มใช้มือเดียวฉีกถุงน่องที่รัดจุดกลางกายคนรักออก อันเดอร์แวร์ที่เขาเคยปลดได้ง่ายก็ปรากฏให้เห็น ชานยอลจึงค่อยๆ ล้วงเข้าไปด้านในแล้วล้วงจับนั่นนี่ด้วยความเคยมืออย่างรวดเร็ว

ตอนนี้แบคฮยอนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว เมื่อชานยอลถืออภิสิทธิ์สามีเข้ารุกจุดกลางตัวอย่างฮึกเหิม เล่นเอาความคิดจะลงโทษอีกฝ่ายหายไปเกือบหมด แต่ถ้าปล่อยไปง่ายอย่างนี้คนรักก็จะเคยตัวแล้วอาจจะหิ้วสาวหลบเขาอีก มือเล็กเลยจับมือใหญ่ให้หยุดก่อน แล้วพูดเสียงนุ่ม

“ใจเย็นที่รัก” แล้วปากเล็กก็หันไปประกบปากใหญ่ ก่อนมือสวยจะกลายเป็นฝ่ายเริ่มจับท่อนไม้อันใหญ่ของชานยอลก่อนบ้าง

ชานยอลนั้นคิดว่าเมียรักให้อภัยแล้วเพราะถูกรุกจูบและจับเอง จึงยอมถอยไปนั่งลงบนเตียงโดยมีแบคฮยอนนั่งบนหน้าขาเอาก้นงอนบดเบียดท่อนซุงของเขาและมอบจูบวาบหวามสไตล์แบคฮยอนให้

ก่อนจะรู้ตัวอีกทีว่ามือแบคฮยอนไล้ไปตามแขนเขาทั้งสองข้างจากนั้นไขว้ไว้ด้านหลังแล้วล็อกด้วยกุญแจมือซะอย่างนั้น!

“ที่รัก! ใส่กุญแจมือผมทำไมเนี่ย” ชานยอลท้วงแล้วก็เสียหลักนอนลงเตียงมองเมียรักที่ยังนั่งอยู่บนหน้าขาเขาไม่ขยับไปไหน

“หึ คิดเหรอว่าจะให้อภัยง่ายๆ” ว่าไม่พอ แบคฮยอนยังบดเบียดก้นลงมาให้กางเกงชานยอลคับพองไปหมด

“อาส์ เมียจ๋า ทำอย่างนี้ไม่ไหวนะครับ” ชานยอลพยายามเอาน้ำเย็นลูบ

“รอตรงนี้ก่อน” แต่แบคฮยอนกลับบอกให้เขารอก่อน จากนั้นก็เข้าห้องน้ำไปเป็นนาน

ระหว่างที่รอ ชานยอลพยายามจะแกะกุญแจมือด้วยอุปกรณ์ลับที่เขาเก็บไว้ใต้เสื้อ แต่เสียงจากห้องน้ำก็ทำให้เขาต้องอยู่นิ่งๆ จนได้

“ถ้าคิดจะถอดกุญแจมือเอง รับรองว่าได้นอนนอกห้องเดือนนึงแน่ๆ” เสียงขู่นั้นดูคล้ายจะไม่ใช่เล่นๆ ชานยอลจึงได้พยายามนอนนิ่งรออีกฝ่ายแม้ว่าน้องชายร่วมกางเกงมันจะยังไม่ลดขนาดจนรู้สึกอึดอัดก็ตาม

จนเวลาผ่านไปเกือบสิบนาที ร่างเล็กที่คุ้นเคยจึงออกจากห้องน้ำในที่สุด ซิลิโคนหน้าอกปลอมหายไปแล้ว เหลือเพียงอกแบนๆ พร้อมนมหวานเย็นสีชมพูที่ชานยอลชอบและบ็อกเซอร์ลายสุพรีมยี่ห้อโปรดของเมียเท่านั้น แถมด้วยผมเปียกจึงทำให้ร่างกายส่วนบนของแบคฮยอนมีน้ำหยดนิดหน่อย ดูแล้วเซ็กซี่กว่าอกแน่นเต่งตึงของแม่สาวชุดแดงจำแลงนั่นเสียอีก

พาให้กางเกงที่ยังไม่ยุบของชานยอล พองขึ้นอีกนิดเสียด้วยซ้ำ

“เสร็จแล้วเหรอจ๊ะ” น้ำเสียงโอนอ่อนสุดๆ ส่งไปให้เมียรัก พร้อมสายตาเว้าวอนอ้อนเพราะอยากจับต้องอีกคนมากกว่าโดนจับให้นอนเตียงแบบนี้

“อือ” แต่แบคฮยอนกลับไม่ใจอ่อนตาม เนื่องจากตอนถอดซิลิโคนที่ใช้ปลอมตัวนั้นมันเจ็บไม่ใช่น้อย ชุดราตรีก็ถอดยาก ถ้าไม่ใช่ว่าชานยอลรูดซิปลงกว่าครึ่ง เขาคงถอดออกไม่ได้เอง นั่นทำให้หงุดหงิดขึ้นนิดๆ เมื่อคิดว่าต้องทำตัวลำบากเพราะความเจ้าชู้ของใคร

“ปล่อยผัวได้รึยัง” ชานยอลไม่ยอมแพ้ ถามมาอีกครั้ง

“ไม่ปล่อย ให้กางเกงคับตายอยู่นั่นแหละ” ร่างเล็กใช้ผ้าขนหนูซับผมเปียกอย่างไม่แยแสสักนิด ต้องแกะวิกออกแล้วล้างเจลเหนียวๆ ออกอีก แบคฮยอนหงุดหงิดนัก จากเมื่อกี้เหมือนจะใจอ่อนนิดหนึ่งก็พาลโกรธขึ้ง

“โธ่ ผมผิดไปแล้ว อย่าปล่อยให้ผมทรมานเลยนะ” คนทำผิดพยายามอ้อนอีกครั้ง ไอ้น้องชายใต้กางเกงนี่มันพยศหนักแล้ว เห็นเมียรักกับหัวนมชมพูเข้าหน่อยฮึกเหิมกว่าเมื่อกี้อีก

“งั้นสัญญาก่อนว่าจะไม่พาสาวอื่นมาอีก ถ้าเจอล่ะก็... เลิกกัน!” แบคฮยอนประกาศกร้าว

“ไม่ทำแล้ว สัญญาเลย”

“ห้ามแอบทำแบบไม่ให้จับได้ด้วย เพราะยังไงคุณก็จะโดนจับได้ตลอด จำไว้!” คราวนี้แบคฮยอนไม่พูดเปล่า เอาอกเปลือยมาล่อถึงตรงหน้าแล้วเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อบิดข้อมือชานยอลขู่อีกครั้ง เล่นเอาคนเป็นพี่กลืนน้ำลายเอื้อก ก่อนจะพูดละล่ำละลัก

“ไม่แอบแล้ว ปล่อยพี่เถอะนะ”

“รู้รึเปล่าว่าปลอมตัวมันเหนื่อย แถมยังต้องช่วยสู้กับคู่แข่งอีก” ร่างเล็กยังบ่นเรื่อยๆ

“ให้พี่ทำอะไรชดเชยก็ได้” ชานยอลจึงง้อสุดฤทธิ์

“แน่นะ”

“แน่สิ”

“ถ้างั้น...” แบคฮยอนแสยะยิ้มก่อนจะเดินไปสวมเสื้อและกางเกงให้ตนเองแล้วหยิบอุปกรณ์บางอย่างซึ่งซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าออกมา เอาสิ่งนั้นสวมให้สามีที่รัก จากนั้นแต่งตัวนิดหน่อยก็พาออกไปข้างนอกเมื่อจงอินมาปลดล็อกห้องให้เรียบร้อย

“อุปส์ เจ้านาย” จงอินนั้นเมื่อเห็นสภาพเจ้านายในกำมือมาดามถึงกับกลั้นขำไม่ไหว สภาพสวมแค่กางเกงบ็อกเซอร์ลายการ์ตูนโดเรม่อนและหูแมวหางแมวพร้อมปลอกคอนั้น ทำเอาชานยอลคล้ายแมวเชื่องๆ ตัวนึงเลย

“จงอิน! ห้ามขำนะ” ชานยอลทำเสียงดุก่อนจะโดนสายตาพิฆาตหันมาจัดการเสียอยู่หมัด

“บอกให้เป็นแมวไง ร้องเหมียวๆ สิ มาพูดภาษาคนได้ยังไง” แบคฮยอนดุ

“เมี้ยวๆ” ชานยอลจำต้องทำอย่างขัดเมียไม่ได้ ตอนนี้น้องชายใต้กางเกงเต้นตุบๆ แล้ว เขาไม่อยากอึดอัดตาย แค่เจอจงอินนี่จิ๊บๆ เขาทนได้

“ดีมากเจ้าเหมียว ฉันไปเดินเล่นก่อนนะจงอิน” ว่าแล้วคุณนายของบ้านก็เดินจากไป

แม้ว่าจะเป็นเซฟเฮาส์แต่ก็มีคนรับใช้ที่ไว้วางใจอยู่เฝ้าและคอยบริการอยู่ไม่น้อย แถมทุกคนก็ถูกคัดสรรมาพิเศษ เมื่อพวกเขาทราบว่าเจ้านายและมาดามยังไม่นอนจึงยังไม่นอนเช่นกัน ออกมาสักพักก็มีเมดสาวยืนรอคำสั่งแบคฮยอนเรียงเป็นแถบ แต่ละคนเมื่อเห็นเจ้านายในสภาพน้องเหมียวต่างพากันหน้าแดงหมด

“ว่าไง เจ้าเหมียวน้อยของฉันน่ารักไหม” แบคฮยอนลากคอชานยอลออกมายืนกลางโถงชัดๆ ก่อนจะพูดกับสาวรับใช้ราวกับเอาสัตว์เลี้ยงตัวใหม่มาอวด เมื่อเมดสาวเห็นมาดามถาม จึงได้เงยหน้ามาตอบแต่ก็พบกับบ็อกเซอร์โดเรม่อนที่จมูกนูนผิดปกติ คนที่ยังสาวอยู่ก็ก้มหน้าหลบอีกครั้ง อีกส่วนเป็นป้าวัยแก่ก็กลั้นหัวเราะมอง ‘ชานยอลน้อย’ แบบไม่ปิดบังแล้วตอบขำๆ

“น่ารักดีเจ้าค่ะ โดยเฉพาะโดเรม่อนน้อย”  แม้จะรู้ว่าป้าเมดนั้นพูดแซวเล่นแต่ชานยอลก็หน้าม้านไม่น้อย

“พูดได้ดี ป้าแมรี่ใช่มั้ย พรุ่งนี้ไปเอาของรางวัลที่ห้องฉันนะ” แบคฮยอนหัวเราะ จากนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้มสวย เล่นเอาเมดสาวที่ไม่กล้าพูดเมื่อครู่พากันแย่งชม ‘เจ้าแมวน้อย’ ของแบคฮยอนกันยกใหญ่ บ้างก็ว่าหางน่ารัก หูน่ารักหรือกล้ามแน่นก็ว่ากันไป เล่นเอาหนุ่มร่างใหญ่ต้องยกมือซึ่งสวมถุงมือแมวอันใหญ่มาปิดกล้ามไว้แทบไม่ทัน

แทนที่เมียรักของชานยอลจะหวงหรือหึง กลับหัวเราะยกใหญ่ก่อนจะบอกทุกคนว่าพรุ่งนี้จะแจกรางวัลให้หมดแล้วหันมามองสามีพลางพยักพเยิด

“หืม?” มาเฟียในคราบแมวหนุ่มเอียงคอสงสัย

“เอ้า ตอบสิเจ้าเหมียว”

“เมี๊ยว” ชานยอลเลยต้องทำเสียงแมวแม้จะหน้าแดงไปเป็นแถบแล้ว

“ดีมาก”

หลังจากนั้นชานยอลก็กลายเป็นเจ้าเหมียวให้คนรับใช้หัวเราะทั้งบ้าน หากใครไม่ยอมชมเจ้าแมวของแบคฮยอนในตอนแรกก็จะโดนเมียเขาขู่ว่าจะไล่ออกจนต้องยอมเล่นด้วยทั้งหมด ซึ่งแม้ว่าตัวเขาเองจะอับอายขายขี้หน้าขนาดไหน แต่เห็นว่ามาดามของบ้านเริ่มมีสีหน้าดีขึ้นไม่โมโหอย่างเมื่อครู่ก็คิดซะว่าทำเพื่อความบันเทิงก็แล้วกัน เผื่อไอ้น้องชายใต้กางเกงไม่ต้องปลดปล่อยด้วยมือตนเอง เท่านี้พี่ยอมได้

ใช่เหรอ?

ชานยอลพบว่าเขาคิดผิดถนัด เพราะหลังจากเดินรอบบ้านด้วยสภาพน่าอายแล้ว เมียรักก็ยอมพาเขากลับห้องนอนแล้วบอกว่าเหนื่อยแล้ว จากนั้นก็นอนเอาดื้อๆ ทั้งอย่างนั้น

มาเฟียหนุ่มจึงได้แต่ทำหน้าอึ้งแล้วเข้าห้องน้ำไปตามระเบียบ อาบน้ำสระผมชักว่าวเสร็จก็ขึ้นเตียงนอนตาม อ่าส์ กลิ่นตัวเมียนี่หอมจัง ว่าแล้วก็ขอหอมสักหน่อย

ฟอด!

“หายโกรธแล้วใช่ไหมครับคนดี” ชานยอลกระซิบข้างหูก่อนจะจูบข้างแก้มอีกนิดแล้วถาม

“ฮื่อ” เสียงงัวเงียตอบมาให้เข้าใจว่าหลับแล้วอย่ากวน ชานยอลจึงกอดคนรักไว้หลวมๆ จากนั้นก็ปิดไฟพร้อมเข้าสู่ความฝันกับที่รัก

“คราวหน้าอย่าเอาสาวอื่นมานอนด้วยนะ” แต่พอจะเคลิ้มหลับ แบคฮยอนก็พูดเสียงเบาคล้ายกึ่งละเมอกึ่งพูดกับเขาซะงั้น ชานยอลจึงปล่อยให้น้องพูดต่อโดยไม่ตอบ

“คุณก็รู้ว่าอาชีพเบื้องหลังมันน่ากลัว เกิดวันนี้ตัวประกันไม่ใช่ฉันแล้วคนร้ายมันเอาผู้หญิงมาขู่จนคุณเจ็บจะทำยังไง” เสียงอู้อี้ในอกชานยอลเล่นเอาหัวใจตกร่องไปหนึ่งจึ๊ก นี่หมายความว่าแบคฮยอนห่วงเขาอย่างนั้นเหรอ

“หรือถ้าแม่นั่นเป็นอย่างสาวแม็กซิมคราวที่แล้ว แอบมาลวงเอาข้อมูลของคุณให้ศัตรู ถ้าฉันมาไม่ทันจะมีเรื่องอะไรมากมายอีกรึเปล่าก็ไม่รู้”

ชานยอลนิ่งเงียบ เขาปล่อยให้แบคฮยอนบ่นต่อเหมือนกับว่าบ่นให้เขาซึ่งหลับไปแล้ว

“คนบ้า คนเจ้าชู้ คนอื่นเขาห่วง เขาก็อยากดูแลนะรู้บ้างมั้ยเนี่ย” น้ำเสียงแบคฮยอนเปลี่ยนไปจนชานยอลเริ่มใจสั่นไหว นึกย้อนทวนถึงเหตุการณ์ที่เขามักจะพาหญิงสาวแปลกหน้ามาร่วมหลับนอน ทุกครั้งแบคฮยอนก็จะโผล่มาทันเวลาพร้อมกับซ้อมเขาปางตาย มีครั้งนี้เท่านั้นที่ไม่เป็นแบบนั้น

“ฉันเหนื่อย วิ่งตามนายไม่ไหวแล้วนะชานยอล ฮือ” เสื้อชานยอลเปียกตรงที่ใบหน้าแบคฮยอนแนบอยู่ เขาเองเป็นคนเจ้าชู้มาตลอด แม้ว่าจะยกให้แบคฮยอนเป็นมาดามแต่ติดที่นิสัยเจ้าชู้มันตัดไม่ขาดและเหตุผลส่วนตัวบางอย่างถึงได้ท้าทายอำนาจผู้บัญชาการที่บ้านบ่อยๆ

แต่ตอนนี้คงต้องเคลียร์สักหน่อยแล้ว

“คนดี พี่เข้าใจแล้ว ไม่เอาไม่ร้องนะ” ชานยอลเลิกแกล้งเงียบแล้วกอดแบคฮยอนแน่นขึ้นพลางเอ่ยปลอบ

“คนบ้าๆๆๆ” แต่แบคฮยอนกลับดิ้นแล้วทุบอกเขาอย่างแรงจนจุก

“โอ๊ย” ชานยอลเลยแกล้งร้องเสียงหลง

“เจ็บเหรอ” จึงได้ผลเมื่อแบคฮยอนหยุดทุบแล้วเงยหน้ามาถาม

“เจ็บตรงนี้” ชานยอลชี้ที่หัวใจ

“โกหก”

“จริงๆ นะ”

“หึ ไม่เชื่อหรอก เดี๋ยวคราวหน้าก็คงพาสาวคนใหม่มาขึ้นเตียงอีก” เอ่ยแล้วเบะปากงอนก่อนจะหันหน้าไปนอนอีกทาง เล่นเอาชานยอลต้องตามไปประกบแล้วโอบร่างเล็กแนบอกไว้

“รู้รึเปล่าว่าบางครั้งพี่ก็พาแม่สาวพวกนั้นมานอนเพื่องานน่ะ”

“เชื่อก็บ้าแล้ว”

“จริงๆ นะแบคฮยอน” คราวนี้ชานยอลใช้กำลังบังคับให้แบคฮยอนหันกลับมาจ้องตากันในความมืด “บางทีก็ไม่ได้นอนกับแม่สาวพวกนั้นจริงๆ หรอก รีดข้อมูลพวกเธอเสร็จก็ให้เซฮุนเอาไปเก็บที่อื่น” มาเฟียหนุ่มบอกความจริง

“แล้วครั้งนี้ล่ะ” แบคฮยอนยังไม่ยอมแพ้

“ก็ถูกชะตาไง ใครจะรู้ว่าคนที่ผมรักน่ะ ไม่ว่าจะแต่งหญิงหรือไม่แต่งอะไรเลยก็ทำให้ผมชอบได้ทั้งนั้น” ชานยอลตอบแบบไม่อายปาก

“ฮึ คนบ้า”

“ต่อไปผมจะพาใครมา จะถามแบคฮยอนก่อนดีไหม”

“ไม่อนุญาตหรอก”

“ถ้างั้นให้สาวชุดแดงเมื่อตอนเย็นไปงานกาล่ากับผมตลอดได้รึเปล่า” ชานยอลพูดหยอกเรียกปากเบะส่งมาให้เพราะแบคฮยอนคิดว่าถูกล้อเลียนเข้าให้ “จะได้พาสาวคนนั้นกลับมานอนกกตลอดเลย”

จากนั้นคนตัวเล็กก็หน้าแดงแทน

“ฮื่อ ห้ามพาใครมานอนกกอีกนะ” แบคฮยอนย้ำ

“ถ้าจะพาใครมารีดข้อมูลน่ะไม่แน่” ชานยอลยังเอ่ยเย้า “แต่ถ้าพามารีดน้ำจากท่อนซุงผมเนี่ย ให้แบคฮยอนคนเดียวเลย”

“บ้า”

แบคฮยอนหน้าแดงเมื่อชานยอลพูดประโยคหน้าไม่อายนั่น จึงได้ขยับตัวออกจากอ้อมกอดหันหลังให้ชานยอลอีกครั้ง แต่เมื่อถูกคนตัวใหญ่จูบเบาๆ ที่ต้นคอก็พาให้ขนลุกบอกไม่ถูก

“รู้รึเปล่าว่าตอนแบคฮยอนเปลือยอกออกจากห้องน้ำ” ชานยอลพูดไปหนึ่งประโยคก็งับเข้าหูแบคฮยอนหนึ่งที เล่นเอาหูน้อยๆ นั่นแดงเป็นแถบ

“ผมน่ะอยากให้คุณรีดน้ำให้ผมมากเลยนะ” แล้วจากนั้นมือหนาก็ซุกเข้าเสื้อคนตรงหน้า ไล้ไปตามยอดอกสีนมเย็นที่เขาเป็นเจ้าของ ปากนั้นเมื่อพูดจบก็จูบคอระหง กัดนิดให้เกิดรอยแล้วงับหูอีกครั้ง เมื่อแบคฮยอนไม่ขัดขืนและครางเสียงเบา ชานยอลจึงดึงร่างเล็กให้หันหน้ามาเจอกันสักหน่อย

ฟังจากเสียงอารมณ์เขาก็เตลิดไปครึ่งหนึ่งแล้ว พอเห็นใบหน้ายังมีคราบน้ำตาและปากเผยอเพราะเริ่มมีอารมณ์ตาม ชานยอลก็ไล่จูบเบาๆ ตั้งแต่หน้าผากลากไปหัวคิ้วขมวด วนไปหางตาเพื่อชิมน้ำตาเค็มปนหวานของอีกฝ่ายไล่ไปเรื่อยถึงแก้มแล้วดมดอมความหอมของคอสวย

เสื้อตัวบางของแบคฮยอนก็ถูกปลดออกไปตามด้วยของชานยอลแบบผลัดกันช่วยถอด เมื่อไร้ซึ่งอาภรณ์ชิ้นบน ชานยอลก็โหมเข้าจูบน้องแบบแทบจะไม่ถนอม ได้กันมากี่ครั้งแล้วก็ไม่เคยนับ แต่คราวนี้ชานยอลว่ามันน่าจะมีความหมายมากที่สุดเพราะเขากับแบคฮยอนเหมือนจะเข้าใจกันและเปิดอกคุยกันมากกว่าที่ผ่านมา

จูบไม่นานเจ้าน้องชายคับติ้วของชานยอลก็พร้อมออกปฏิบัติการอีกครั้ง มือหนึ่งรีบซุกเข้ากางเกงคนรักแล้วปลดบ็อกเซอร์ออกก่อนจะปรนเปรอด้วยมือ เพราะปากกำลังยุ่งกับการดูดนมหวานสีชมพูเบื้องบนอยู่

“อา... ชานยอล” แบคฮยอนครางเป็นชื่อคนรักเมื่อจุดนั้นถูกลูบคลำจนถูกจริต ปากสวยกัดเม้มแน่นเมื่อความรู้สึกบนหน้าอกก็อัดแน่นไม่แพ้ความรู้สึกส่วนล่างเลย

“อ๊ะ ไม่ต้องก็ได้นะ อา...” ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ๆ ชานยอลย้ายมือมาวางบนตุ่มไตสีชมพูเบื้องบนแล้วก้มหน้าลงไปครอบส่วนล่างเอาไว้แทน แต่ร่างใหญ่ก็ไม่หยุด เขาตั้งใจแล้วว่าเพื่อไถ่โทษที่ทำให้แบคฮยอนเป็นห่วง วันนี้เขาจะใช้ปากทำให้อีกคนมีความสุขให้ได้

“ชะ ชานยอล อ๊า อีกนิด” จากที่เคยห้ามก็เริ่มคล้อยตามและขอร้อง มือน้อยข้างหนึ่งจิกเข้ากับหมอนเพื่อผ่อนอารมณ์ที่กำลังขึ้นสูง ส่วนอีกมือจับศีรษะร่างสูงเอาไว้ แบคฮยอนจะไม่ไหวแล้ว

“อื้อ ชานยอลสุดยอด อ่าส์” แล้วสุดท้ายของเหลวจำนวนหนึ่งก็เข้ามาในปากของชานยอล เขาเองแม้จะเคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะไม่กล้าทำแต่ถ้าเป็นแบคฮยอนแล้วชายหนุ่มคิดว่าอะไรที่เป็นของคนตัวเล็กนั้นอร่อยทั้งหมด จึงได้กินเข้าไปหมดจนแทบจะเกลี้ยงเกลา

“เดี๋ยวทำให้บ้าง...” แบคฮยอนเมื่อปลดปล่อยไปหนึ่งรอบก็เสนออย่างใจดี

“ไม่เป็นไรที่รัก” แต่ชานยอลกลับปฏิเสธ เขาเอื้อมมือไปคว้าดูเร็กซ์เพลย์รสสตรอเบอร์รี่ตรงหัวเตียงออกมา ทาลงหน้าอกตัวเองนิดหน่อย

“กินนมช็อกโกแลตกลิ่นสตรอเบอร์รี่มั้ย” เอ่ยยั่วให้แบคฮยอนหัวเราะแล้วก็นอนอ่อย ปากเล็กก็เข้ามา ‘กินนม’ ตามคำเรียกร้องทันที

เมื่อทุกอย่างกลับด้าน ชานยอลนอนเบื้องล่างแล้วแบคฮยอนนั่งข้างบนเพื่อ ‘กินนมช็อกโกแลต’ ที่ว่าแล้ว ชานยอลก็ถือโอกาสเอาดูเร็กซ์เพลย์ที่เหลือทาบนไอ้น้องชายคับกางเกงของตนเองและทาบนช่องทางน้อยซึ่งตอนนี้กำลังอยู่ไม่ห่างจากน้องชายนั่นเท่าไหร่นัก

“อื้ม อ๊า ชานยอล” เมื่อนิ้วสองนิ้วพร้อมเจลหล่อลื่นสัมผัสเข้ากับช่องทางร้อน มันก็สร้างความเย็นให้แบคฮยอนจนต้องร้องครางด้วยความสุข ชานยอลใช้นิ้วกลางกับนิ้วชี้นำเข้าไปก่อนจะนำนิ้วนางเข้าไปอีก สาวนิ้วเข้าออกพลางกดจุดที่คิดว่าแบคฮยอนจะชอบไปด้วย สักพักก็ได้คำตอบ

“จุดนั้น อ๊า ตรงนั้น อืม อีก เอาอีก” ตอนนี้แบคฮยอนหยุดกินนมช็อกโกแลตแล้ว แต่กำลังแนบใบหน้าลงกับกล้ามท้องได้รูปของชานยอลแทน เมื่อเห็นน้องกำลังอยากระบายอารมณ์ คนพี่ก็เลยใช้มือที่ว่างอยู่รั้งใบหน้าสวยเข้ามาจูบ จากนั้นก็เอานิ้วสามนิ้วนั้นออกเปลี่ยนเป็นประคองแท่งซุงเข้าช่องทางนั้นแทน

“อ๊า เดี๋ยว อืม อา ได้แล้ว อืมมมม” แบคฮยอนสะดุ้งเฮือกพลางถอนปากออกจากชานยอลแล้วครางพร้อมกับมองหน้าสามีไปด้วย เล่นเอาชานยอลไม่กล้าแทงเข้าแรง แต่เมื่อมีคำว่าได้แล้วออกมาเขาก็เข้าไปจนสุดทันที

“ขยับหน่อยคนสวย” เมื่อเข้าไปได้ตามต้องการชานยอลก็ไม่ลืมขยับเข้าออก แต่เพราะเขานอนอยู่เลยขยับคนเดียวไม่ถนัด มือทั้งสองข้างพยายามประคองก้นอวบให้ขยับด้วยกันหน่อยซึ่งก็ไม่เสียศักดิ์ศรีฮับกิโด้สายดำแม้แต่น้อย เมื่อแบคฮยอนขยับแรงจนได้ใจ

“อา โอเคมั้ย” แบคฮยอนถามพลางกัดปากเมื่ออารมณ์จากกลางตัวมีมือชานยอลมาช่วยอีกมือหนึ่ง

“อ่าส์ อย่างนั้นที่รัก” ซึ่งชานยอลก็อยากจะตอบว่ามันยิ่งกว่าโอเคเสียอีก เขาค้นพบว่าเซ็กส์ครั้งนี้มันเร้าใจยิ่งกว่าอะไร

“ฮะ อะ อ๊า อ๊า ชานยอล อ๊า” แบคฮยอนครางหนักเมื่อยิ่งเร่งแรงขยับตรงก้น ชานยอลก็เร่งแรงมือที่กุมแท่งไอติมของคนตัวเล็กด้วย รอไม่นานความร้อนก็พุ่งเข้าช่องด้านหลังแบคฮยอนพร้อมๆ กับจุดกลางตัวปลดปล่อยรอบสอง

แบคฮยอนทิ้งตัวลงซบกับกล้ามอกชานยอล มือใหญ่มาเชิดคางให้เข้ามาจูบอีกครั้ง ไม่นานจากนั้นทั้งสองหลับไปเพราะความอ่อนเพลีย

หลายวันต่อมา...

“นังนี่เป็นใคร ห๊ะ?” แบคฮยอนชี้หน้าหญิงสาวที่ชานยอลพาเข้าบ้านมาด้วยใบหน้าแสดงความโกรธ เรียกเสียงหัวเราะให้หญิงสาวไม่น้อย

มาดามยิ่งเลือดขึ้นหน้าไปใหญ่ หลังจากวันนั้นที่ตกลงกันว่าชานยอลจะไม่พาสาวที่ไหนไปนอนกกอีก แต่วันนี้กลับพาสาวสวยแปลกหน้าเข้าบ้าน แบบนี้มันหยามชัดๆ

“เธอคือแบคฮยอนเหรอเนี่ย น่าร้ากกกกก” หญิงสาวปริศนาเมื่อโดนชี้หน้ากลับไม่โกรธจากนั้นก็เข้ามากอดแบคฮยอนจนเจ้าตัวงงไปหมด

“ชานยอล นี่ใครเนี่ย?” มาดามจึงตั้งสติได้ ถามคุณสามีเสียหน่อย

“พี่ยูรา พี่สาวฉันไง” ชานยอลตอบพลางกลั้นขำ

“ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ” แบคฮยอนหน้าเสีย “ขอโทษครับพี่ยูรา” ก้มหน้าแล้วโค้งเกือบทิ่มพื้น

“เรื่องมันยาวน่ะ” พี่สาวคนสวยหัวเราะ “ว่าแต่เราน่ะเหนื่อยใช่มั้ยที่คอยดูแลน้องชายเจ้าชู้ของพี่” ยูรากล่าวแบบไม่เกรงใจน้องสักนิด ทำเอาชานยอลขมวดคิ้ว

“นิดหน่อยเองครับ”

“นี่ พี่จะมาอยู่ด้วยนะต่อไปนี้” ยูราพูดน้ำเสียงราบเรียบแต่ชานยอลกลับหน้าเสีย “จะมาช่วยเราปราบเจ้านี่ให้อยู่หมัด”

“ดีครับดี” แบคฮยอนกล่าวกลั้วหัวเราะ

“เฮ้ย พี่ ไหนว่ามาเยี่ยมไม่กี่วันไง” ชานยอลพยายามตามหลังพี่สาวและเมียรักแต่ก็โดนปิดประตูใส่เสียอย่างนั้น

มาเฟียหนุ่มกุมหัว พี่สาวเขาน่ะยิ่งกว่ายุ่ง

ตอนนี้เขาน่ะรัก ‘เมียมาเฟีย’ มาก ไม่นอกใจแล้วเฟ้ย!

End

จบเอาดื้อๆ งี้เลย

กราบขอบคุณคนที่หลงผิดเข้ามาอ่าน ณ ที่นี้