“อย่า อา... อืม...”
แบคฮยอนอยากตบปากตัวเองสักสิบจบ
แต่ถ้าจะให้ดีต้องตบไปหัวคนข้างๆ ต่างหาก
ยามนี้มือชานยอลไม่ได้จับแค่หน้าผากหรือตามไหล่หลังเพื่อดูว่าเขาปวดตรงไหนแล้ว
มือหนึ่งล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วบีบบี้ติ่งไตสีชมพูของเขา
ในขณะที่อีกมือก็ล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นเพื่อเล่นกับส่วนอ่อนไหวตัวน้อย
“อืม ชานยอล อย่า อา...”
แบคฮยอนเอามือข้างหนึ่งจับผ้าห่มไว้
ส่วนอีกมือก็พยายามปัดป่ายมือของชานยอลในกางเกงตัวเอง แต่มันก็อย่างที่บอก
ยิ่งชานยอลปรนเปรอเขาเท่าไหร่ แบคฮยอนก็ยิ่งห้ามได้ยากเท่านั้น
“แน่ใจเหรอว่าคุณไม่อยากน่ะแบคฮยอน”
เสียงทุ้มแหบปร่ากระซิบเข้าข้างหู จากนั้นก็รู้สึกเสียววาบในท้องเล็กน้อยเพราะโดนงับหูเบาๆ
เข้าให้ ปฏิเสธไม่ออกเลยว่าไม่ต้องการ เพราะร่างกายมันไม่ฟังเขาอีกแล้ว
เมื่อเห็นคนตัวเล็กเริ่มคล้อยตาม
ชานยอลก็ประกบปากให้หยุดร้องสักหน่อย มือใหญ่ทั้งสองหยุดเล่นกับจุดอ่อนไหวแล้วมาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเอง
เพราะวันนี้เขาไปทำงานมา จึงแต่งสูทครบชุด แม้จะเสียเวลาถอดสักหน่อย
แต่พอแบคฮยอนเริ่มมีอารมณ์ เสื้อผ้าก็ไม่มีปัญหามากนัก
“อ่าส์”
ชานยอลเผลอสบถเมื่อตอนเขาปลดกางเกงออกแล้วแบคฮยอนก็เอามือมาบีบคั้นน้องชายซึ่งกำลังคับติ้วแทบจะทันที
มือน้อยขนาดไม่สมกับของที่จับทำให้มันหลุดมือบ้าง บีบไม่หมดทั้งก้อนบ้าง
แต่นั่นยิ่งทำให้อารมณ์ชานยอลกระเจิดกระเจิงไปใหญ่
เขาชักสงสัยแล้วว่าแบคฮยอนป่วยหรือแค่ต้องการให้เขามาหาที่ห้องกันแน่
ชานยอลผลักคนที่กำลังนั่งให้ล้มนอนลงเตียงอีกครั้ง
เพลงรักของทั้งสองกำลังจะโรมรันต่อจากคืนก่อน
น่าเสียดายที่นายองโทรมาตามได้จังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม
แบคฮยอนเองก็ไม่เปิดโอกาสให้เขาทำจนสุด
สุดท้ายพอกลับบ้านไปก็เลยต้องต่อกับเมียที่บ้าน ซึ่งชานยอลบอกเลยว่ามันเร้าใจได้ไม่ถึงครึ่งของแบคฮยอนสักนิด
เลียปากหนึ่งครั้งแล้วก็ตรงเข้าขบกัด
เขาเห็นแล้วว่าคอแบคฮยอนมีรอยจากใครไม่รู้เต็มไปหมด ที่จริงจะว่าไม่รู้ก็ไม่ใช่
ในเมื่อลูกน้องเขาลือกันให้แซ่ดว่าแบคฮยอนกับเซฮุนฝ่ายวางแผนมีซัมติงกันมานานแล้ว
ไอ้เซฮุน! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน
ชานยอลจำได้ว่าเซฮุนคือรุ่นน้องในมหาลัยแต่เรียนกันคนละคณะจึงไม่ค่อยได้รู้จัก
รู้แค่ว่ามันเคยแอบชอบแบคฮยอนมาตั้งแต่ม.ปลายแล้ว
มีช่วงหนึ่งที่มันมาเทียวไล้เทียวขื่อแฟนเขาเหมือนกัน
แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ข่าวอีกพักใหญ่ คิดไม่ถึงว่าชานยอลไปเรียนเมืองนอกไม่กี่ปี
ไอ้เด็กนี่จะแอบตีท้ายครัวมากินแบคฮยอนของเขา
“อ๊า ชานยอล เจ็บ” เสียงครางเบาๆ
เรียกให้ชานยอลได้สติ เขาเผลอคิดเรื่องเก่าๆ จนกัดเนื้อแบคฮยอนแทบขาด
เลือดไหลซึมออกมาเมื่อชานยอลถอนปากออก ด้วยความรู้สึกผิดจึงค่อยๆ เลียเลือดนั้นให้
ชานยอลไล่ขบกัดรอยที่เซฮุนทำไว้ทั้งหมด
เขาไม่อาจพูดกับแบคฮยอนว่าอย่าให้เด็กคนนั้นทำอะไรกับร่างบางนี้อีกเพราะตัวเองก็ไม่อยู่ในฐานะหึงหวงได้
เขาอยากจะเก็บแบคฮยอนไว้คนเดียวจริงๆ
ร่างหนาผละออกมาพิศมองอีกคนให้เต็มตา
มือหนึ่งปรนเปรอช่วงล่างของคนตัวเล็กไม่หยุด
แต่อีกมือก็ลูบใบหน้าแบคฮยอนไปเรื่อยราวกับคิดถึงมาก ถ้าหากว่าแบคฮยอนไม่ได้กำลังหลับตาอยู่
ชานยอลก็อยากจะพูดขอโทษกับอีกคนสักพันครั้ง ขอโทษที่เคยทิ้งไป ขอโทษที่ยังรักอยู่
ขอโทษที่ตอนนี้คบกันไม่ได้ ขอโทษ...
แต่มันน่าจะไม่ทันแล้ว
ตัดสินใจกลืนคำพูดลงคอไปทั้งหมด
จากนั้นก็ก้มลงจูบปากเผยอเป็นมุมสามเหลี่ยมนั่น แบคฮยอนยังคงสวยในแบบที่เขาชอบ
ปากน้อยซึ่งเคยครอบครองแต่เพียงคนเดียวก็ยังรสชาติหวานลิ้นไม่เปลี่ยน
กลิ่นหอมจากผมนุ่มยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ชานยอลให้ขึ้นสูงยามเข้าใกล้
ลิ้นร้อนจึงทะลุทะลวงเรื่อยไปคล้ายจะหว่านไถเมล็ดพันธุ์ให้ทั่วโพรง
มือขวาเปรอะเปื้อนน้ำสีข้นพร้อมกับเสียงครางฮือในลำคอเรียกสติชานยอลอีกครั้ง
จากเคยบีบคั้นส่วนนูนต่ำจึงย้ายไปวางส่วนหลุม
สอดนิ้วแกร่งเข้าไปทีละนิ้วด้วยความใจเย็น
เขาถือวิสาสะล็อกประตูห้องแบคฮยอนเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นไม่ต้องรีบ
ไม่ว่าหน้าไหนก็จะมาคั่นจังหวะของเขาไม่ได้เด็ดขาด
“อือ ชานยอล เข้ามาเลย”
เสียงอ่อนแรงจากคนใต้ร่างพาให้ตระหนกเล็กน้อย เอาจริงแบคฮยอนไม่สบายอยู่
แต่เพราะชานยอลไม่เคยหยุดที่จะกระหายร่างบาง
ถึงได้ทรมานอีกคนจนแทบไร้เรี่ยวแรงขนาดนี้
ท่อนเอ็นที่พร้อมนานแล้วจึงสอดเข้าตามคำขอ
เขาได้ยินเสียงแบคฮยอนครางด้วยความเจ็บปวดครั้งหนึ่ง มือน้อยซึ่งจับหัวเตียงไว้คล้ายจะหลุดจึงขยับมาวางบนหลังชานยอลและยึดไว้อย่างแรง
เสียงอืออาของแบคฮยอนปลุกกำหนัดในอารมณ์ให้กระจายทั่วได้ดีนัก
จากคิดว่าจะอ่อนโยนกับคนป่วยเสียหน่อย ก็กลายเป็นว่าโถมตัวเข้าอย่างหนัก
“อ่าส์ แบคฮยอน
คุณรัดผมจนจะหายใจไม่ออกแล้ว”
ชานยอลหมายความอย่างนั้นจริงๆ
เพราะยิ่งเขาขยับเข้าออกมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเสียวจนใจจะขาดอยู่แล้ว
มันเป็นความรู้สึกสุขสมแบบเฉพาะทางซึ่งนายองไม่เคยให้กับเขาได้
ร่างกายบอบบางของหญิงสาวยังคงเต่งตึงแต่ช่องทางรักกลับหย่อนยานเหลือเกิน
อาจเป็นเพราะเธอมีลูกมาแล้วก็ได้ ถึงเป็นอย่างนั้น แล้วถ้าแบคฮยอนมีลูกบ้างล่ะ
เขาจะสุขสมอย่างนี้ไหม
“อา... ชานยอล ไม่ไหวแล้ว อา ฮะ อา...”
ร่างสูงไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องอื่นแล้ว
แม้เขาจะไม่เคยป้องกันแต่กับแบคฮยอนมันคงไม่ติดง่ายขนาดนั้น
ท่อนเอ็นขยับเข้าออกเพื่อกระจายความสุขให้ทั่วร่างก่อนการกระแทกกระทั้นสุดทางจะทำให้เขาปล่อยน้ำเชื้อเลือดพันธุ์ของเขาออกไปจนหมดสิ้น
“อ่าส์ แบคฮยอนสุดยอดจริงๆ”
เอ่ยชมแล้วก็จูบพรมทั่วหน้านวล
ยิ่งมองแบคฮยอนอีกครั้งหลังจากพวกเขาพากันไปขึ้นสวรรค์ก็ยิ่งรู้สึกอยากเก็บไว้คนเดียว
ดวงตาหางตกหากแต่เย้ายวนมากเสน่ห์ พวงแก้มแดงนุ่มราวกับโมจิหอมหวาน
แล้วปากเป็นกระจับยกเผยอราวเชิญชวนให้เข้ามาลองชิมนั้นอีกเล่า
ชานยอลจูบปากแบคฮยอนทั้งๆ ที่ยังคาส่วนล่างไว้
จูบจนปากเริ่มบวมเต่งแล้วก็หยุดก่อนอีกคนจะกินข้าวไม่ได้
เขายังไม่ลืมว่าแบคฮยอนต้องกินอาหารเพื่อเติมพลังงานในร่างกาย แม้ว่าตอนนี้เขาจะแอบเติมให้ไปทางหนึ่งแล้วก็ตาม
กลับไปอ่านต่อที่นี่ แฟนเก็บ 2