[EXO] แฟนเก็บ 2 [NC-17]

“อย่า อา... อืม...”

แบคฮยอนอยากตบปากตัวเองสักสิบจบ แต่ถ้าจะให้ดีต้องตบไปหัวคนข้างๆ ต่างหาก ยามนี้มือชานยอลไม่ได้จับแค่หน้าผากหรือตามไหล่หลังเพื่อดูว่าเขาปวดตรงไหนแล้ว มือหนึ่งล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วบีบบี้ติ่งไตสีชมพูของเขา ในขณะที่อีกมือก็ล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นเพื่อเล่นกับส่วนอ่อนไหวตัวน้อย

“อืม ชานยอล อย่า อา...” แบคฮยอนเอามือข้างหนึ่งจับผ้าห่มไว้ ส่วนอีกมือก็พยายามปัดป่ายมือของชานยอลในกางเกงตัวเอง แต่มันก็อย่างที่บอก ยิ่งชานยอลปรนเปรอเขาเท่าไหร่ แบคฮยอนก็ยิ่งห้ามได้ยากเท่านั้น

“แน่ใจเหรอว่าคุณไม่อยากน่ะแบคฮยอน” เสียงทุ้มแหบปร่ากระซิบเข้าข้างหู จากนั้นก็รู้สึกเสียววาบในท้องเล็กน้อยเพราะโดนงับหูเบาๆ เข้าให้ ปฏิเสธไม่ออกเลยว่าไม่ต้องการ เพราะร่างกายมันไม่ฟังเขาอีกแล้ว

เมื่อเห็นคนตัวเล็กเริ่มคล้อยตาม ชานยอลก็ประกบปากให้หยุดร้องสักหน่อย มือใหญ่ทั้งสองหยุดเล่นกับจุดอ่อนไหวแล้วมาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเอง เพราะวันนี้เขาไปทำงานมา จึงแต่งสูทครบชุด แม้จะเสียเวลาถอดสักหน่อย แต่พอแบคฮยอนเริ่มมีอารมณ์ เสื้อผ้าก็ไม่มีปัญหามากนัก

“อ่าส์” ชานยอลเผลอสบถเมื่อตอนเขาปลดกางเกงออกแล้วแบคฮยอนก็เอามือมาบีบคั้นน้องชายซึ่งกำลังคับติ้วแทบจะทันที มือน้อยขนาดไม่สมกับของที่จับทำให้มันหลุดมือบ้าง บีบไม่หมดทั้งก้อนบ้าง แต่นั่นยิ่งทำให้อารมณ์ชานยอลกระเจิดกระเจิงไปใหญ่ เขาชักสงสัยแล้วว่าแบคฮยอนป่วยหรือแค่ต้องการให้เขามาหาที่ห้องกันแน่

ชานยอลผลักคนที่กำลังนั่งให้ล้มนอนลงเตียงอีกครั้ง เพลงรักของทั้งสองกำลังจะโรมรันต่อจากคืนก่อน น่าเสียดายที่นายองโทรมาตามได้จังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม แบคฮยอนเองก็ไม่เปิดโอกาสให้เขาทำจนสุด สุดท้ายพอกลับบ้านไปก็เลยต้องต่อกับเมียที่บ้าน ซึ่งชานยอลบอกเลยว่ามันเร้าใจได้ไม่ถึงครึ่งของแบคฮยอนสักนิด

เลียปากหนึ่งครั้งแล้วก็ตรงเข้าขบกัด เขาเห็นแล้วว่าคอแบคฮยอนมีรอยจากใครไม่รู้เต็มไปหมด ที่จริงจะว่าไม่รู้ก็ไม่ใช่ ในเมื่อลูกน้องเขาลือกันให้แซ่ดว่าแบคฮยอนกับเซฮุนฝ่ายวางแผนมีซัมติงกันมานานแล้ว

ไอ้เซฮุน! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน

ชานยอลจำได้ว่าเซฮุนคือรุ่นน้องในมหาลัยแต่เรียนกันคนละคณะจึงไม่ค่อยได้รู้จัก รู้แค่ว่ามันเคยแอบชอบแบคฮยอนมาตั้งแต่ม.ปลายแล้ว มีช่วงหนึ่งที่มันมาเทียวไล้เทียวขื่อแฟนเขาเหมือนกัน แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ข่าวอีกพักใหญ่ คิดไม่ถึงว่าชานยอลไปเรียนเมืองนอกไม่กี่ปี ไอ้เด็กนี่จะแอบตีท้ายครัวมากินแบคฮยอนของเขา

“อ๊า ชานยอล เจ็บ” เสียงครางเบาๆ เรียกให้ชานยอลได้สติ เขาเผลอคิดเรื่องเก่าๆ จนกัดเนื้อแบคฮยอนแทบขาด เลือดไหลซึมออกมาเมื่อชานยอลถอนปากออก ด้วยความรู้สึกผิดจึงค่อยๆ เลียเลือดนั้นให้

ชานยอลไล่ขบกัดรอยที่เซฮุนทำไว้ทั้งหมด เขาไม่อาจพูดกับแบคฮยอนว่าอย่าให้เด็กคนนั้นทำอะไรกับร่างบางนี้อีกเพราะตัวเองก็ไม่อยู่ในฐานะหึงหวงได้ เขาอยากจะเก็บแบคฮยอนไว้คนเดียวจริงๆ

ร่างหนาผละออกมาพิศมองอีกคนให้เต็มตา มือหนึ่งปรนเปรอช่วงล่างของคนตัวเล็กไม่หยุด แต่อีกมือก็ลูบใบหน้าแบคฮยอนไปเรื่อยราวกับคิดถึงมาก ถ้าหากว่าแบคฮยอนไม่ได้กำลังหลับตาอยู่ ชานยอลก็อยากจะพูดขอโทษกับอีกคนสักพันครั้ง ขอโทษที่เคยทิ้งไป ขอโทษที่ยังรักอยู่ ขอโทษที่ตอนนี้คบกันไม่ได้ ขอโทษ...

แต่มันน่าจะไม่ทันแล้ว

ตัดสินใจกลืนคำพูดลงคอไปทั้งหมด จากนั้นก็ก้มลงจูบปากเผยอเป็นมุมสามเหลี่ยมนั่น แบคฮยอนยังคงสวยในแบบที่เขาชอบ ปากน้อยซึ่งเคยครอบครองแต่เพียงคนเดียวก็ยังรสชาติหวานลิ้นไม่เปลี่ยน กลิ่นหอมจากผมนุ่มยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ชานยอลให้ขึ้นสูงยามเข้าใกล้ ลิ้นร้อนจึงทะลุทะลวงเรื่อยไปคล้ายจะหว่านไถเมล็ดพันธุ์ให้ทั่วโพรง

มือขวาเปรอะเปื้อนน้ำสีข้นพร้อมกับเสียงครางฮือในลำคอเรียกสติชานยอลอีกครั้ง จากเคยบีบคั้นส่วนนูนต่ำจึงย้ายไปวางส่วนหลุม สอดนิ้วแกร่งเข้าไปทีละนิ้วด้วยความใจเย็น เขาถือวิสาสะล็อกประตูห้องแบคฮยอนเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นไม่ต้องรีบ ไม่ว่าหน้าไหนก็จะมาคั่นจังหวะของเขาไม่ได้เด็ดขาด

“อือ ชานยอล เข้ามาเลย” เสียงอ่อนแรงจากคนใต้ร่างพาให้ตระหนกเล็กน้อย เอาจริงแบคฮยอนไม่สบายอยู่ แต่เพราะชานยอลไม่เคยหยุดที่จะกระหายร่างบาง ถึงได้ทรมานอีกคนจนแทบไร้เรี่ยวแรงขนาดนี้

ท่อนเอ็นที่พร้อมนานแล้วจึงสอดเข้าตามคำขอ เขาได้ยินเสียงแบคฮยอนครางด้วยความเจ็บปวดครั้งหนึ่ง มือน้อยซึ่งจับหัวเตียงไว้คล้ายจะหลุดจึงขยับมาวางบนหลังชานยอลและยึดไว้อย่างแรง เสียงอืออาของแบคฮยอนปลุกกำหนัดในอารมณ์ให้กระจายทั่วได้ดีนัก จากคิดว่าจะอ่อนโยนกับคนป่วยเสียหน่อย ก็กลายเป็นว่าโถมตัวเข้าอย่างหนัก

“อ่าส์ แบคฮยอน คุณรัดผมจนจะหายใจไม่ออกแล้ว”

ชานยอลหมายความอย่างนั้นจริงๆ เพราะยิ่งเขาขยับเข้าออกมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเสียวจนใจจะขาดอยู่แล้ว มันเป็นความรู้สึกสุขสมแบบเฉพาะทางซึ่งนายองไม่เคยให้กับเขาได้ ร่างกายบอบบางของหญิงสาวยังคงเต่งตึงแต่ช่องทางรักกลับหย่อนยานเหลือเกิน อาจเป็นเพราะเธอมีลูกมาแล้วก็ได้ ถึงเป็นอย่างนั้น แล้วถ้าแบคฮยอนมีลูกบ้างล่ะ เขาจะสุขสมอย่างนี้ไหม

“อา... ชานยอล ไม่ไหวแล้ว อา ฮะ อา...”

ร่างสูงไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องอื่นแล้ว แม้เขาจะไม่เคยป้องกันแต่กับแบคฮยอนมันคงไม่ติดง่ายขนาดนั้น ท่อนเอ็นขยับเข้าออกเพื่อกระจายความสุขให้ทั่วร่างก่อนการกระแทกกระทั้นสุดทางจะทำให้เขาปล่อยน้ำเชื้อเลือดพันธุ์ของเขาออกไปจนหมดสิ้น

“อ่าส์ แบคฮยอนสุดยอดจริงๆ”

เอ่ยชมแล้วก็จูบพรมทั่วหน้านวล ยิ่งมองแบคฮยอนอีกครั้งหลังจากพวกเขาพากันไปขึ้นสวรรค์ก็ยิ่งรู้สึกอยากเก็บไว้คนเดียว ดวงตาหางตกหากแต่เย้ายวนมากเสน่ห์ พวงแก้มแดงนุ่มราวกับโมจิหอมหวาน แล้วปากเป็นกระจับยกเผยอราวเชิญชวนให้เข้ามาลองชิมนั้นอีกเล่า

ชานยอลจูบปากแบคฮยอนทั้งๆ ที่ยังคาส่วนล่างไว้ จูบจนปากเริ่มบวมเต่งแล้วก็หยุดก่อนอีกคนจะกินข้าวไม่ได้ เขายังไม่ลืมว่าแบคฮยอนต้องกินอาหารเพื่อเติมพลังงานในร่างกาย แม้ว่าตอนนี้เขาจะแอบเติมให้ไปทางหนึ่งแล้วก็ตาม

กลับไปอ่านต่อที่นี่ แฟนเก็บ 2