Give me a baby – Let’s Honeymoon [NC-17]

จนกระทั่งถึงเตียงนอนคิงไซส์รสจูบก็เปลี่ยนจากรสหวานลิ้นเป็นรสหวานคอไล่เลียงไปถึงไหปลาร้าก่อนเสื้อที่ขวางกิจกรรมเข้าจังหวะจะถูกถอดออกไปในเวลาไม่ถึงสามวินาทีพร้อมกับการจู่โจมเข้าเนื้ออกสีหวานซึ่งชูช่อรออยู่ อกน้อยที่เคยแบนราบมีส่วนโค้งขึ้นเพราะฮอร์โมนทำให้ชานยอลตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อพบว่ายิ่งเขาบีบเฟ้นมันยิ่งนิ่มติดมือยิ่งกว่ามาร์ชแมลโลที่เขาชอบกินเสียอีก

“อ๊า อื้อ อ๊า” เสียงครางหวานแรกดังเมื่อเขาเริ่มลากลิ้นร้อนไปที่หน้าท้องพร้อมกับปล่อยให้มือทำงานในส่วนอกอย่างเต็มที่ ชานยอลพึงพอใจเสมอที่เขาได้ทำให้แบคฮยอนยอมแพ้ด้วยการร้องออกมาแบบนี้ แต่คราวนี้เขาคิดผิดไปหน่อยว่าน้องจะยอมแพ้ง่ายๆ เพราะทันทีที่เขาจะจัดการกับ ‘ส่วนนั้น’ ของแบคฮยอน คนที่เหมือนจะสติหลุดใต้ร่างก็จับใบหน้าเขาให้ขึ้นมารับจูบพร้อมกับดันตัวเขาให้นอนราบ ‘ใต้ร่าง’ ตนเองบ้าง

“หืม?” ด้วยความแปลกใจเลยส่งเสียงถาม

“ขอทำบ้างสิ แบบที่พี่ชานทำกับแบคน่ะ” ก่อนจะได้คำตอบมาพร้อมกับการรุกรานของร่างน้อยๆ บนตัวเขานั่นเอง

แบคฮยอนจูบปิดปากชานยอลก่อนที่อีกคนจะถามเรื่องมากไปกว่านี้ โดยที่มือข้างหนึ่งก็บดคลึงติ่งไตหน้าอกพร้อมกับอีกมือค่อยๆ ล้วงไปตรงส่วนกลางตัวของสามี ปากเล็กผละจากใบหน้ามาดูดดุนยอดอกแกร่งแบบไม่ค่อยชำนาญเท่าไหร่แต่ก็ถึงใจจนคนพี่ต้องครางอื้มออกมา เรียกเสียงหัวเราะในลำคอให้คนอยากทำมากนัก

“นี่ต้องการแกล้งพี่เหรอเนี่ย” ชานยอลที่กำลังมีอารมณ์จากการกอบกุมส่วนอ่อนไหวเลยอดแซวคนเจ้ากี้เจ้าการบนร่างตัวเองอย่างเสียไม่ได้

“ฮื่อ ก็อยากทำให้บ้างนี่นา” แต่เพราะแบคฮยอนตอบมาอย่างน่ารักแล้ว ‘ทำ’ ต่อไปเขาเลยไม่ขัดข้อง

มือน้อยละจากยอดอกอีกคนมากุมตรงจุดยุทธศาสตร์เบื้องล่างเต็มตัวแล้วตอนนี้ ทั้งส่วนปากก็มาแล้วอ้างับ รูดรั้งเอาใจสามีอย่างดีสร้างความพอใจมากมายจากคนมอง ชานยอลเอ็นดูไม่ไหวเลยจับให้คนสวยนอนลงก่อน เขาไม่อยากถูกปรนเปรอฝ่ายเดียวเลยให้แบคฮยอนนอนหันหัวไปทางท้ายเตียงและตัวเองก็นอนทับในฝั่งตรงข้ามพลางก้มลงจัดการให้อีกฝ่ายซึ่งแบคฮยอนก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาก็ต้องทำแบบเดียวกัน

“อื้ม แบคฮยอน/ อื้ม ชานยอล” เสียงครางสองโทนประสานมาเกือบจะพร้อมกันด้วยความอิ่มเอม จวบจนหยาดหยดแห่งความสมหวังหลั่งออกมาทั้งคู่ก็ผละจากกันในท่านอนแบบเลขหกเก้าแล้วแบคฮยอนก็เป็นฝ่ายชนะเมื่อขึ้นคร่อมคนรักสำเร็จ

สุขกันไปรอบหนึ่งด้วยปากแล้วช่องทางของแบคฮยอนก็มีน้ำหล่อลื่นจากธรรมชาติโดยที่ไม่ต้องใช้เจลช่วย ชานยอลจึงใช้นิ้วค่อยๆ คืบคลานเข้าไปส่งให้เสียงครางเบาๆ ช่วยทำให้เขาหวานหู จนเมื่อส่วนแกนกลางเข้าไปสุดแบคฮยอนก็ครางเล็กน้อยก่อนจะขยับไปมาเพราะตอนแรกตั้งใจนั่งตรงนี้เพื่อทำหน้าที่นี้อยู่แล้ว

“อื้ม อ๊า อ๊า พี่ชาน อ๊า ดีแล้ว ใช่มั้ย” เพราะห่วงเหลือเกินว่าคนรักจะไม่สุขสมคนที่ขยับบนตัวก็เลยถามสามีว่าโอเครึเปล่า แน่นอนว่าคำตอบคือ “ดีแล้ว แบคฮยอนดีแล้ว อื้ม” ส่งให้แรงกระแทกยิ่งไปหนักกว่าเดิมด้วยความฮึกเหิม แม้จะรู้สึกถึงความร้อนที่จุดสอดประสานและแน่นคับอกเพราะมือพี่ชานบดคลึงปทุมถันตนเองไม่หยุดแต่แบคฮยอนก็หาได้หยุดความแรงของตัวเองไม่

“อีกนิดที่รัก อ่าส์ อีกนิด อีกนิด” ชานยอลรู้สึกสวรรค์รอบสองอยู่ไม่ไกลเช่นกันกับแบคฮยอนที่จุดรับสัมผัสในช่องทางก็บอกอย่างนั้น หากแต่เขาเกือบจะไม่ไหวแล้วจึงร้องครางว่าไม่ไหวๆ เสียงอ่อน คนพี่เลยต้องขยับตัวกันสักหน่อยเมื่อใกล้สุดปลายทางแล้วแม่ม้าเหนื่อยก็ต้องให้ลงจากหลังอานสักนิด

มือใหญ่เลยจับเอวเล็กให้หยุดกระแทกกระทั้นแล้วก็รั้งร่างบนตัวให้แนบเตียงก่อนจะแยกขาทั้งสองออกให้กว้างแล้วลงมือดันต่อเองเรียกเสียงครางและชื่อเขาออกจากปากน้อยที่ได้รับแรงตรงจุดด้วยความสุขสม

“อ๊า พี่ชานอีก อา ฮ้า อ๊า อื้ม เข้ามาอีก อื้อ” แม้จะไม่สมหวังที่ตัวเองจัดการไม่เสร็จแต่เสียงร้องบอกว่าต้องการที่รักแค่ไหนก็ออกมาไม่หยุดหย่อน ชานยอลยิ่งกว่าได้รับแรงกระตุ้นเพราะตอนนี้แบคฮยอนเหงื่อออกไปทั้งตัวแถมเนื้อหนันตรงที่เขาบีบก็แดงเป็นจ้ำเรียกแรงฮึดให้ไม่น้อย

จนกระแทกไปสุดโคนไอศกรีมรสนมก็ปล่อยเข้าไปพร้อมกับน้ำโยเกิร์ตรสจางของน้องปล่อยออกมาจากความสุขในช่องโพรงมหัศจรรย์ของตนเอง ถึงกับหอบแฮ่กเมื่อเสร็จไปสองยก พ่อลูกสองก็ซบลงหน้าอกนุ่มของภรรยาแล้วกล่าวชมเสียหน่อย

“เยี่ยมมากแบคฮยอน เยี่ยมมาก” ชมพร้อมกับจูบกกหูคนที่หมดแรงไปด้วยกันกับเขาเพื่อปลอบขวัญ อันที่จริงไม่หมดยกแค่นี้หรอกชานยอลยังเหลือแรงเยอะมาก เขารู้ฮันนีมูนรอบนี้ถ้าได้หลานย่ากลับไปอีกคนที่บ้านคงเฮแน่จึงเตรียมตัวมาดีแต่ตอนนี้ต้องค่อยๆ ตะล่อมน้องก่อนเดี๋ยวน้องต้องรับบทหนัก

“พี่รักแบคนะ สุดที่รักของพี่” จูบขมับคนที่รองรับน้ำเชื้อของเขาเข้าไปเต็มรักก็สบกับดวงตาหวานสวยเบื้องหน้าและปากน้อยที่พร้อมจะเอื้อนเอ่ยคำหวานเช่นกัน

“แบคก็รักพี่ชาน พี่ชานของน้องแบค” คำพูดคำจาน่ารักจนอดไม่ไหวต้องฟัดคอขาวนวลนั่นอีกรอบเลยทีเดียว

“งั้นมาช่วยกันสร้างแบคน้อยชานน้อยอีกสักคนไหม”

“ฮื่อ บ้า”

“นะครับคนดี” เห็นอีกคนพูดเสียงอ่อยแต่ลูกสองไม่พอจริงๆ ชานยอลเลยเอาเสียงทุ้มนุ่มและจูบจมูกลามไปขมับเข้าสู้

“ก็ตามใจ” สุดท้ายคนน้องเลยยอมให้ทำอีกที งานนี้ถ้ามีหลานที่บ้านคงเฮแหละ จะยอมละกัน

“น่ารักที่สุด น้องแบคของพี่ชาน” เอ่ยเสียงนุ่มแล้วจูบมือสวยอีกหนก่อนจะก้มลงควานหาความหวานจากริมฝีปากและลำคอต่อ

ก็พี่ชานยอลน่ะน่ารักอย่างนี้ไง ยังไงแบคฮยอนก็ต้องยอมอยู่แล้ว

.....................................................

4 เดือนต่อมา

“ว่าไงครับหมอ” เสียงทุ้มของพ่อลูกสองกล่าวถามคิมจงแดผู้รับหน้าที่หมอประจำตัวของแบคฮยอนในตอนนี้ เพราะมีนัดมาอัลตร้าซาวด์ก็เลยตื่นเต้นนิดหน่อยที่จะได้เห็นว่าลูกเพศอะไร

“อืม ค่อนข้างจะเหมือนเดิมนะครับ” แต่คุณหมอหนุ่มกลับทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย

“หมายถึงเป็นลูกผู้ชายเหรอครับ” แบคฮยอนเลยถามไปในสิ่งที่สงสัย

“เอ้อ ก็ถูกครึ่งนึงครับ คือเป็นเด็กผู้ชายแต่ที่หมอเจอคือตรงนี้” นิ้วชี้และนิ้วโป้งชี้ไปที่หัวใจน้อยๆ สองดวงในนั้น “แฝดอีกแล้วล่ะครับ แฝดผู้ชายด้วย ยินดีด้วยครับคุณพ่อคุณแม่”

“ห๊ะ!!!” เท่านั้นแหละชานยอลกับแบคฮยอนก็ร้องออกมาเสียงหลงไปแทบไม่ถูกเลยทีเดียว

ก็ย่ายายเขาอยากได้หลานสาวแต่นี่เป็นผู้ชายแถมแฝดอีกแล้ว แบคฮยอนจะต้องท้องอีกกี่ท้องถึงจะคุ้มกับมดลูกที่เขาได้รับมาล่ะเนี่ย เฮ้ออออออ

แต่ก็ขอบคุณนะครับพี่ซันนี่ ที่ยกมดลูกให้แบคน่ะ <3

......Perfectly End……Thanks……

ชานแบคอ่อนซ้อม [NC-17]

#ชานแบคอ่อนซ้อม 

'มึงมันอ่อน!'

ประโยคง่ายๆ แต่แฝงคำดูถูกทำให้ชานยอลแทบจะอยากตั๊นหน้าทั้งคนรักเก่าและแฟนของคนรักเก่าให้จมดินไปพร้อมกัน

ใช่สิ เขามันอ่อนมากสินะ เยริมแฟนเก่าถึงได้ปันใจไปให้ไอ้หมอนั่น คนที่เขาก็ไม่รู้จักแต่ดันโผล่มาวันนี้พอดีตอนเยริมมาบอกเลิกเขา

อยู่ๆ มาบอกเลิกกันทั้งๆ ที่เขาดูแลเธอดีทุกอย่างมันก็ควรให้สงสัยว่าเพราะอะไรถึงได้ทิ้งกันไปแล้วคนรักก็ไม่ยอมพูดสักทีจนแฟนใหม่โผล่พรวดมาแล้วบอกว่า 'ลีลาบนเตียงของแกไงที่แย่ว่ะ'

คิดว่าเขาจะทำหน้ายังไงตอนได้ยินก็ต้องงงอยู่แล้ว จนกระทั่งเยริมบอกว่าใช่ แฟนใหม่ของเธอก็ตะโกนแบบนี้ต่อหน้าเขา 

ปาร์คชานยอลชาไปทั้งแถบแบบที่ไม่รู้จะพูดยังไงต้องต่อยหน้าไอ้พวกนั้นให้ได้ ถ้าไม่ใช่ว่ามีคนมารั้งไว้

"หยุดก่อนชานยอล ใจเย็นไว้!" พยอนแบคฮยอนคือเพื่อนที่มักมาได้ถูกเวลาพอดีและทำให้เขาใจเย็นได้เสมอ

มือเรียวสวยพยายามบีบต้นแขนเขาไว้แน่นแล้วบอกทางสายตาว่ามันไม่คุ้มเลยที่นายจะแลกหมัดกับพวกนั้น

ชานยอลจึงค่อยใจเย็นและเดินจากมาแบบฮึดฮัด เขาเสียคนรักไปแต่ศักดิ์ศรีที่มีก็เสียไปด้วย ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้

แน่นอนว่าสภาพจิตใจย่ำแย่ต้องมีเหล้าช่วย มือยกกระดกแก้วแล้วแก้วเล่าแม้แบคฮยอนจะห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง แถมยังทำท่าจะไปคว้าเอาสาวขายบริการมาลองดูว่าตัวเองอ่อนจริงรึเปล่าด้วย

"พอ ชานยอลพอ!"

แบคฮยอนพยายามลากเพื่อนมาเซฟโซนก่อนอีกคนจะถูกสาวนั่งดริ้งหิ้วไปเป็นรอบที่สาม แล้วก็อีกครั้งที่ชานยอลบ่นดังๆ ข้างหู

"ทำไมวะ กูอ่อนตรงไหน" 

พูดวนไปมาหลายรอบแล้วแต่เพราะความรัก แบคฮยอนก็ตอบกลับอย่างใจดี

"ไม่หรอกชานยอล นายเจ๋งที่สุดอยู่แล้ว" พูดปลอบก่อนอีกคนจะซบกับไหล่เขาอย่างว่าง่าย แบคฮยอนชินแล้วล่ะที่ชานยอลเมาแล้วอ้อนเขาอย่างนี้ เสียก็แต่ตอนไม่เมาอยากให้อ้อนบ้าง อีกคนกลับทำเป็นมองไม่เห็น

ใช่... พยอนแบคฮยอนแอบชอบเพื่อนตัวเองมานานแล้ว และชานยอลก็ไม่เคยรู้ตัวสักที

"ถ้ากูอ่อนจริง ต้องทำไงวะแบค"

แต่คนสติไม่มั่นคงกลับถามเขาในสิ่งที่อีกคนก็ไม่รู้จะตอบยังไง

"กะ ก็ต้องซ้อมมั้ง" แบคฮยอนคนซื่อตอบไปตามที่เขาเดา คนเราไม่เก่งด้านไหนก็ต้องซ้อมบ่อยๆ ใช่มั้ยละ แต่เอ่อ สำหรับชานยอลจะซ้อมไงดี

"งั้นมึงมาซ้อมกับกูมั้ย?" คนเมาย่อมพูดในสิ่งที่สมองไม่ได้กลั่นกรองมาก่อน ชานยอลรับรู้แค่ว่าถ้าอ่อนเกมก็ต้องซ้อมแล้วตั้งแต่เด็กเวลาซ้อมร้องเพลงหรือเล่นกีฬา เขาก็มีแบคฮยอนช่วยตลอดนี่นา

"ซะ ซ้อมเรื่องบนเตียงเนี่ยนะ!"

แต่แบคฮยอนยังไม่เมาแล้วเขาก็มีสติอยู่ บ้าหรือไงซ้อมกันเรื่องนั้น

"หรือมึงรังเกียจกู"

อีกฝ่ายดันพูดจาซะใจอ่อนยวบ เขาจะรังเกียจชานยอลได้อย่างไรแต่เรื่องซ้อมนี่มัน...

"อย่ารังเกียจกูเลย..." กำลังจะหันไปบอกให้ชานยอลตั้งสติแล้วแบคฮยอนก็ได้ยินชานยอลเอ่ยคำนี้

พลางดึงใบหน้าเขาเข้าไปใกล้

ริมฝีปากจรดกันทันทีเมื่อแบคฮยอนกำลังอ้าปากจะห้ามอีกฝ่าย เขารู้ชานยอลไม่มีสติแต่ทว่าเมื่อลิ้นร้อนทะลวงเข้ามาในปากอย่างจาบจ้วง แบคฮยอนก็เริ่มไม่มีสติเหมือนกัน

ไม่ใช่ว่าเขาดื่มเหล้าไม่ได้แต่เขาคออ่อน ยามชานยอลเริ่มเข้ามาเรื่อยๆ พร้อมป้อนจูบกรุ่นแอลกอฮอล์ให้แบคฮยอนจึงยิ่งกว่ารู้สึกเวียนหัว

ที่จริงชานยอลจูบเก่งมากๆ เลยล่ะ

ยิ่งนัวเนียลิ้นฟาดกระทบฟันเขายิ่งรู้สึก ชานยอลไม่ได้อ่อนเรื่องบนเตียงอย่างที่อีกฝ่ายบอกเลย แม้เขาเองจะไม่เคยเป็นแฟนกับใครแต่แบคฮยอนบอกได้ว่าร่างกายเขาเริ่มหลอมละลายแล้วในตอนนี้

"อ๊ะ อย่า ชานยอล"

กว่าจะรู้ตัวอีกที แบคฮยอนก็ไม่รู้ตัวว่ามาอยู่บนห้องในโรงแรมชั้นบนของผับได้อย่างไร เขาคออ่อนมากจริงๆ พอชานยอลป้อนเหล้าด้วยจูบที่สอง สติที่เคยมีก็หายไปหมดแล้ว และยิ่งมัวเมาเพิ่มอีกเมื่ออีกคนกำลังจูบเขาทั่วตัวแบบนี้

"แบคฮยอน ทำไมน่ากินขนาดนี้"

อีกคนไม่ฟังเขาเสียเลยแถมยังเปลื้องเสื้อผ้าออกหมดตัวอีก กายเนื้อสีออกแดงเพราะฤทธิ์เหล้ายิ่งพาให้ชานยอลโลมเลียอีกฝ่ายด้วยอารมณ์หื่นกระหาย ทำไมเขาถึงไม่เคยรู้เลยว่าเพื่อนตัวเล็กนั้นบอบบางและน่าโลมเลียไปทุกส่วนขนาดนี้

ชานยอลก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีสติจนทำร้ายเพื่อนหรอก แต่เขารู้สึกได้ว่าแบคฮยอนไม่ได้ขัดขืนจริงจังจึงลากลิ้นสากไปสัมผัสทุกส่วนแบบไม่เกรงใจ ส่วนกลางตัวเขาตื่นตั้งแต่เมื่อกี้แล้วและเขาก็รู้ว่าแบคฮยอนก็ตื่นเหมือนกัน

"ขอเถอะนะ แบคฮยอนอา" 

หมดกัน จากที่พยายามขัดขืนพอประมาณแต่พอชานยอลพูดแบบนี้แบคฮยอนก็รู้ดีว่าไม่สามารถห้ามอะไรต่อไปได้แล้ว มือเรียวที่พยายามดันอีกฝ่ายออกจึงย้ายไปอยู่บนหลังกว้างเพื่อระบายความเสียวซ่านแทน

ชานยอลพอเห็นอีกฝ่ายไม่ขัดขืนแล้วก็ย่ามใจ จากที่ยุ่งอยู่กับแค่ส่วนบนพร้อมถอดอาภรณ์จากร่างบางแล้วก็ย้ายไปยุ่งกับส่วนล่างอีกคนทันที

ปากอิ่มครอบครองส่วนอ่อนไหวของแบคฮยอนแล้วก็หยอกล้อพลางขบกัดให้รู้ซึ้งถึงลีลา เรียกให้เจ้าของร่างเล็กต้องกลั้นเสียงครางอย่างยากลำบาก จนเมื่อชานยอลรูดรั้งเร็วขึ้นแบคฮยอนก็ต้องคว้าศีรษะคนบนร่างพร้อมร้องลั่น

"อ๊า ชานยอล บะ เบาๆ อ๊า ฮื้อ"

ราวกับอีกฝ่ายไม่ฟังกันสักนิดเมื่อชานยอลยังคงคิดว่าลีลาเขาต้องไม่เป็นรองใคร ปากใหญ่อมส่วนแข็งขืนของร่างเล็กไม่พอยังส่งลิ้นลามเลียไปทั่วเหมือนเสือกำลังเลียเลือดเหยื่อเสียให้เกลี้ยง ไม่สนใจเลยว่ามือหนึ่งของแบคฮยอนดึงผ้าปูแทบขาดแล้ว

"อา ชยอล อ๊า เร่งอีก อื้อ"

จากเสียงห้ามก็กลายเป็นร้องขอเมื่อความรู้สึกอัดแน่นจนแทบระเบิดออกมา เขาว่าแฟนเก่าชานยอลคงหาเรื่องเลิกมากกว่า เรื่องบนเตียงหรือลีลาอะไรไม่มีทั้งนั้นเพราะตอนนี้แบคฮยอนยิ่งกว่ามั่นใจว่าชานยอลเก่งเรื่องนี้ไม่แพ้ใครเลย

ความรู้สึกโงนเงนยิ่งกว่าขับเรือกลางน้ำเชี่ยว เมื่อจากที่รู้สึกไม่คุ้นก็กลายเป็นวูบโหวง จากนั้นก็เสียวซ่านและรู้สึกน้ำทะเลกระเซ็นเข้าเสากระโดงเรือไม่หยุดหย่อนจนเมื่อคลื่นถาโถมหนักเรือก็แตกกระจายแล้วแบคฮยอนก็ลอยโหวงกลับมาสู่อ้อมอกชานยอลแบบไม่รู้ตัว

"ผ่อนคลายนะ"

รู้สึกตัวอีกทีปากอิ่มที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำก็จรดลงกับริมฝีปากสั่นระริกของแบคฮยอนอีกครั้ง ชานยอลประคองใบหน้าสวยติดจะแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ด้วยมือขวา ส่วนมือซ้ายก็ลูบไล้ติ่งไตเพื่อสร้างอารมณ์ก่อนจะเลยเถิดไปช่องทางหยุ่น

"อื้อ ชานยอล เดี๋ยว"

เขาผละปากออกมาแป๊บเดียวพร้อมกับล้วงนิ้วเข้าหาแบคฮยินเบาๆ แต่กลับโดนอีกคนห้ามปรามไว้ ไหนว่าจะให้เขาไง

"รังเกียจเหรอ" กล่าวพลางทำสีหน้าเศร้าซึ่งนั่นก็ทำให้แบคฮยอนใจอ่อนยวบเลย 

"มะ ไม่คือ อา ค่อยๆ หน่อย" พอได้ยินว่าไม่รังเกียจคนได้คืบก็จะเอาศอก สอดนิ้วเข้าแทรกอย่างจาบจ้วงแทบไม่ฟังเจ้าของบ่น 

"ขอนะ" แต่ชานยอลรู้ว่าจะทำอย่างไรให้คนในอ้อมกอดยินยอมอย่างว่าง่าย เสียงทุ้มรื่นหูกล่าวอีกครั้งแล้วปากที่เคยส่งเสียงก็ถูกจัดการด้วยลมหายใจร้อนฉ่าเข้าไปแทน

"อืมมม" 

แบคฮยอนลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าเพื่อให้อีกฝ่ายสอดเข้าได้ถนัด มือน้อยทั้งสองรั้งไหล่กว้างและจิกเล็บลงไปบางครั้งยามที่ชานยอลแตะต้องโดนจุดสำคัญ ก้นงอนงามราวกับหญิงสาวแรกแย้มอยู่ไม่นิ่งต้องวนเวียนไปตามกำลังนิ้วอีกคนเพราะไม่อาจขัดขืน

ใช่ ตอนนี้แบคฮยอนยินยอมมอบกายและใจให้ชานยอลโดยสมบูรณ์แล้ว 

"ขะ...เข้ามาก็ได้นะ"

เอ่ยอย่างขวยเขินเพราะตัวเองมีสติมากกว่าย่อมอายมากกว่า ซึ่งคนที่รออยู่แล้วก็รีบจัดให้ นิ้วที่ทำหน้าที่เอาออกมาแล้วแทรกด้วยแท่งร้อนขนาดใหญ่ทำเอาแบคฮยอนรู้สึกวูบจนต้องรั้งคอชานยอลไว้แล้วซบพลางขบปากแน่น

ก็รู้หรอกว่าจะเจ็บแต่ไม่รู้ว่าจะทำให้จุกและเสียวซ่านได้ขนาดนี้ ตอนนี้ขาทั้งสองข้างเลยสั่นหนักเพราะนั่งท่าคุกเข่ามาสักพักจนถึงตอนนี้ยิ่งสั่นเพราะแรงกระแทกอีกฝ่ายเริ่มถาโถม

ชานยอลประคองลูกนกตัวสั่นที่กอดคอเขาแน่นให้นอนแนบเตียงแล้วจากนั้นจึงใช้ท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อมาค้ำไว้ ปากร้อนตรงเข้าประกบปากสั่นที่แทบจะไร้ซึ่งเสียงเนื่องจากขนาดอันใหญ่โตของเขา พอปลอบประโลมได้สักพักจึงเริ่มขยับส่วนล่างอย่างไม่รีบร้อน

จากเบาๆ ก็เป็นเร่งเครื่องหน่อย จนตอนนี้เรือสำเภาลำใหม่พร้อมจะพาแบคฮยอนล่องไปในทะเลคลื่นแรงอีกครั้ง ทะเลที่ชื่อว่าชานยอลนั่นเอง

"อ้า ฮึก อื้อ อ๊า ชานยอลเร่งอีก อื้อ ชะ ชานยอล"

เสียงหวานครางกระเส่ามือน้อยข้างหนึ่งก็ยึดท่อนแขนแกร่งเบื้องหน้าส่วนอีกมือก็จับขาตัวเองให้อ้ากว้างรับแรงปรารถนาให้เต็มที่

สิ่งที่แบคฮยอนรับรู้คือชานยอลเก่งเรื่องอย่างว่าแน่นอนเพราะร่างใหญ่บนตัวเขาลูกเล่นแพรวพราวแถมยังจัดหนักจัดเต็มแบบที่เขาไม่ต้องเอ่ยปาก ทั้งขบกัดเม็ดทับทิมบนอกแล้วลามไปไซ้คอถึงกลางหน้าท้องล้วนทำให้แบคฮยอนพ่ายแพ้หมดรูปให้กับผู้ชายตรงหน้าคนนี้

ช่วงบนว่าเด็ดแล้ว ช่วงล่างชานยอลยิ่งเด็ดกว่าเมื่อแท่งเสากระโดงเรือสาดสั่นไม่หยุด กล้ามขาอันแข็งแรงก็ยังสร้างแรงต่อเนื่องได้แบบสบายๆ หลายครั้งที่ชานยอลเข้าถูกจุดเรียกให้แบคฮยอนผวาจนต้องกระโดดกอดอีกคนด้วยซ้ำไป แบคฮยอนแทบทนไม่ไหวแล้วกับความฮอตของคนตรงหน้านี้

"อื้ม แบคฮยอนอา อ่าส์"

เช่นกันชานยอลก็รู้สึกดีแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ส่วนบนของแบคฮยอนว่าหวานทุกตารางนิ้วตั้งแต่ปากสวยสีเชอร์ร่ยาวถึงแอ่งไหปลาร้างามเรื่อยไปถึงหน้าท้องราบและส่วนแกนกลางแล้ว

ส่วนที่กำลังตอดรัดเขาอยู่ก็ทำให้ชานยอลแทบบ้า มาถึงจุดยฝนี้ยอมรับว่าเขาไม่เมาเท่าไหร่แล้วแถมยังรู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่หากแต่หยุดไม่ได้ในเมื่อเขากำลังรู้สึกดีเหลือเกิน

ทำไมการกอดแบคฮยอนถึงได้สร้างความสุขให้เขาขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ชานยอลคบกับเยริมก็เข้าใจว่าความรักคือตัวที่จะทำให้เขากับแฟนร่วมรักกันได้ดี 

แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันคือความเข้ากันได้ต่างหาก ชานยอลรู้ได้เลยว่าแบคฮยอนก็มีความสุขเหมือนกันกับเขา สังเกตเสียงครางหรือการตอดรัดไม่หยุดหย่อนนี้ก็รู้แล้วว่ามันดีขนาดไหน ร่างสูงเลยยิ่งกระแทกกระทั้นเข้าอย่างไม่กลัวเจ็บ ในเมื่อความสุขมันลอยอยู่ตรงหน้าเขาก็จะคว้ามาให้ได้

"อา จะไม่ไหวแล้ว อื้อ ชานยอลอ่า อื้ม"

แบคฮยอนก็รู้สึกว่าเรือสำเภาที่เขาอาศัยลำนี้ใกล้ถึงฝั่งเต็มที ปากน้อยเอ่ยชื่อคนที่แอบรักมานานแต่ครงนี้เขาอยู่ตรงหน้าและกำลังพาไปสวรรค์ด้วยเสียงดังเมื่อใกล้สุดแล้ว 

"ทน อีกนิดแบคฮยอนอ่า" 

ชานยอลก็เช่นกันเขาเพิ่งรู้ว่าคนตรงหน้านั่นคือคนที่ใช่ที่สุด เขามันโง่เองที่ไม่เคยหันมามองคนใกล้ตัวสักนิด แบคฮยอนดีกับเขามากมายแม้แต่ตอนนี้ที่ร่างกายสอดประสาน มันดีเสียจนต้องเร่งเครื่องชนให้สุด

"ฮ๊า อ๊าาาาา"

"อื้ม แบคฮยอน"

ซึ่งผลการเร่งสุดขีดก็ทำให้แบคฮยอนกรีดร้องสุดเสียง ร่างเล็กสั่นเทาเมื่อตัวเองกระโจนลงทะเลพร้อมตัวเหนียวเปียกไปด้วยคราบโคลนสีขาว ในขณะเดียวกันชานยอลก็เจาะรูที่เรือสำเร็จปล่อยให้น้ำทะเลขาวขุ่นไหลหลากเข้าท่วมกายเล็กสั่นระริก กากแต่รู้สึกด้วยหยาดเหงื่อถึงความสุขสมที่ได้รับพร้อมกัน

ร่างสูงทิ้งตัวลงกับเตียงแล้วลากคนที่เพิ่งไปล่องเรือด้วยกันมาให้เข้ามาแนบอกพลางก้มจูบกลางหัวด้วยความรู้สึกรัก

"ชอบฉันมานานเท่าไหร่แล้วแบคฮยอน"

ถามคำถามที่ตนแน่ใจจากกายสอดประสานแล้วชานยอลก็พบว่าคนในอ้อมกอดน่ารักกว่าเดิมเมื่แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเอ่ยตะกุกตะกัก

"นะ นายรู้ได้ยังไง"

นอกจากหน้าแดงแล้วยังกำมือน้อยๆ ยันตัวเขาออกอีก ปาร์คชานยอลอาจจะอ่อนหัดจริงๆ ที่เพิ่งเห็นความน่ารักของคนข้างตัวคนนี้

"ก็ใครน้อ ขอซ้อมเรื่องบนเตียงก็ไม่ขัดขืนแถมยังรู้ใจฉันดีไปอีก" กล่าวอย่างอารมณ์ดีพลางมองคนตัวเล็กในอ้อมกอดตกใจอีกครั้ง

"นี่นายไม่ได้เมาเหรอ?" แบคฮยอนเพิ่งถึงบางอ้อเมื่อนึกได้ว่าชานยอลน่ะคอแข็งขนาดไหน

"ตอนแรกก็เมาเพราะคิดว่าอกหักน่ะ" เว้นวรรคพลางมองคนกลั้นหายใจฟังความนัย "แต่ก็เพิ่งรู้ว่าเราเข้ากันได้ขนาดนี้แถมนายยังไม่รังเกียจฮัน ก็เลยเมาแบคฮยอนแทนแล้วล่ะ" พูดเสร็จก็รับกำปั้นเล็กๆ ที่ออกมากับความเขินทันที

"ฮื่อ คนใจร้าย พอตอนเขาแอบชอบก็ทำเป็นไม่รู้ ต้องได้เสียกันถึงรู้เนี่ยนะ" พูดแล้วยังทำปากเบะอีกแน่ะ มันน่าจูบให้ปากบวมเลย

"สรุปว่าเรื่องบนเตียงฉันไม่อ่อนจริงๆ ใช่มั้ยล่ะ" ยกมุมปากข้างหนึ่งแล้วขมวดคิ้วถาม แบคฮยอนเขินจนแทบจะซุกให้จมอกชานยอลแล้วนะ

"ฮื่อ ก็งั้นๆ แหละ"

"งั้นๆ เหรอ แล้วใครน่ะครางแถมร้องสุดเสียงเลยนะเมื่อกี้" เอ่ยยั่วแล้วก็หอมแก้มนุ่มดังฟอด ให้ตายเถอะแบคฮยอนโหมดเขินอายทำไมเขาไม่เห็นมาก่อน ไม่งั้นก็ไม่ต้องเสียเวลาไปกับยัยหลวมโพรกอย่างเยริมนั่นแล้ว

"ฮือ ชานยอลอ่า อย่ารังแกแบ้ก" เสียงหงิงๆ อย่างกับลูกหมาแน่ะ

"งั้นไม่รังแกแต่รักเลยได้เปล่าล่ะ" พูดแล้วก็จับอีกคนมากอดแน่นให้จมอกอีกรอบแล้วจูบกระหม่อมรับขวัญอีกที

"ได้ไหมแบคฮยอน" 

"ฮื่อ ก็เอาสิ" คนตัวเล็กเลยเอ่ยอย่างเลี่ยงไม่ได้

"งั้นเอาอีกนะ"

"ฮื่อ บ้า"

"ละรักป่ะล่ะ"

"กะ ก็รักสิ"

จากนั้นทุกอย่างก็เหมือนกับว่าคลื่นลมที่สงบได้หวนคืนมาอีกครั้งเมื่อแบคฮยอนจูบปิดปากคนพูดมากไปแต่ได้กลับมาเป็นการล่องเรือใหญ่ในคลื่นกระแสแรงรอบแล้วรอบเล่า

The End

เม้นในทวิตเตอร์ติดแท็ก #ชานแบคอ่อนซ้อม นะ

The Killer special 3 NC-17

จบคำเขาจับข้าให้ลุกขึ้นยืนแล้วอุ้มตัวลอยเข้าไปในบ้านทันที เพราะบ้านของเราหลังเล็กนิดเดียวแถมไม่มีห้องมากมายเจ้าชานก็เลยอุ้มข้ามาถึงเตียงแล้วทุ่มสุดแรง มือหนาจับเสื้อตัวเองแล้วถอดออกทันทีให้เห็นมัดกล้ามที่ได้จากการออกแรงทุกวันและแผลเป็นมากมายที่เขาบอกว่าได้มาจากการฝึกโหดในสมัยเด็ก

ร่างสูงเข้ามาคร่อมข้าที่นอนเอามือยันตัวไว้ข้างหนึ่ง คิ้วขมวดพร้อมกับถามข้าว่าไม่กินข้าวแล้วใช่มั้ย พอข้าพยักหน้าแล้วลูบอกแกร่งของเขาเล่น เจ้าชานก็ก้มลงมามอบจูบหวานให้ทันที มือหนาล้วงเข้าไปใต้เสื้อข้าพลางมอบสัมผัสวาบหวามที่จุดสำคัญบนอกทั้งสอง

“อื้อ”

ข้าเลยครางอย่างอดไม่ไหวแม้ปากจะยังไม่ถอนออกจากกันแต่มือเจ้าชานที่เชี่ยวชาญนั้นกำลังทำให้ข้าเสียวซ่านไปทั้งตัว พอดูดปากข้าจนสมใจอยากเจ้าชานก็ถอดเสื้อออกพร้อมกางเกงออกไปด้วย ใบหน้าได้รูปยิ้มออกมาเมื่อข้าทำสีหน้าเขินอาย

ถึงจะได้กันมาหลายครั้งแล้วแต่เจ้าชานโหมดหื่นนี่ทำให้ข้าเขินอายได้ทุกรอบสิน่า

ปากหนาเข้ามาจูบที่ปากข้าอีกครั้งก่อนจะไล่ลงไปที่แก้ม คาง คอ ไล้ตรงไหปลาร้า หยุดทำรอยนิดหน่อยตรงอกน้อย เรียกให้ข้าหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อเขาทำแบบนั้น จากนั้นจึงไล่ลงไปที่หน้าท้องเรียบของข้า ไหนว่าข้าอ้วนไง ดูสิตอนนี้เขาจูบจนทำให้ข้าเกร็งหน้าท้องแล้วรู้สึกวูบโหวงไปหมด

“อ๊ะ เจ้าชาน อ๊า”

สุดท้ายปากซุกซนก็จบลงที่จุดอ่อนไหวกลางตัวข้า เจ้าชานใช้ปากครอบส่วนนั้นจนหมดแล้วก็เริ่มทำการ ‘กิน’ เหมือนทุกครั้ง ข้าส่งเสียงครางตามจังหวะที่ร่างสูงสร้าง มือหนึ่งกำผ้าปูที่นอนไว้อีกมือก็จับที่หัวของเขาเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงอย่างฉุดไม่อยู่

“อ๊า เจ้าชาน อีกนิด อ๊าส์”

จนข้ารู้สึกเหมือนกำลังกระโดดลงแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวกราด เจ้าชานก็เงยหน้ามาสบตาพร้อมกับมอบจูบให้อีกครั้ง

จูบรสชาติหวานนี้เขาจะมอบให้ข้าทุกครั้งที่เขา ‘กิน’ ข้าเสร็จไปหนึ่งรอบ ข้ารู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ระหว่างที่เขาจูบ ขาทั้งสองข้างจึงยกขึ้นหนีบกลางลำตัวของคนด้านบนอย่างรู้งาน มือก็จับกางเกงเขาพร้อมช่วยปลดปล่อยส่วนอ่อนไหวที่แข็งขืนของชานยอลขึ้นมา เขาครางอย่างพอใจเมื่อข้าจับตรงนั้น

“ดีมากแบคฮยอน”

เจ้าชานชมมาก็ทำให้ดีใจเมื่อเขาพอใจ ข้าจับส่วนนั้นรูดรั้งขึ้นลงขณะที่เขาก็ดูดดุนที่ปากและอกน้อยของข้าก็ทำให้สักพักมือข้าเปียกชื้น เจ้าชานไม่รอจังหวะเอาส่วนนั้นเข้ามาแทรกกายข้าทันทีทำให้รู้สึกโหวงในท้องทันที

“อ๊า เจ้าชาน ค่อยๆ อื้อ”

เหมือนเสียงข้าจะเข้าไม่ถึงหูเขาเมื่อสิ่งนั้นยังคงแทรกเข้ามาในช่องทางเรื่อยๆ ข้ากัดฟันเล็กน้อยเมื่อรู้สึกอึดอัด แต่สักพักเจ้าชานขยับก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น จนเมื่อเขาขยับไม่ทันใจข้าก็กระแทกช่วยอีกแรง

“อื้ม แบคฮยอน เจ้าเยี่ยมมาก”

อีกฝ่ายชมข้าไม่ขาดปากทำให้หายเหนื่อยไปเลย พอรู้สึกเหมือนว่ายน้ำเข้าใกล้เกาะสวรรค์เจ้าชานก็เร่งจังหวะขึ้นมาก ข้าแทบหอบเหนื่อยเมื่อตามเขาไม่ทัน แต่พอรู้สึกเหมือนจะหมดลมก็รู้สึกตัวลอยราวกับกำลังลอยตัวในน้ำทะเลใส น้ำทะเลที่ชื่อว่าชานยอล

“ที่จริงเหงื่อข้าออกเยอะกว่าตอนขุดดินอีกแน่ะ” หลังกิจกรรมบนเตียงเสร็จ ข้าก็สังเกตเห็นเหงื่อเย็นชื้นของตัวเอง

“หมายความว่ายังไง”

“ถ้าเจ้าอยากให้ข้าออกกำลังก็ชวนมาทำบนเตียงก็ได้นะเจ้าชาน” พูดพลางแลบลิ้นทะเล้น หวังจะยั่วเจ้าชานคนหน้านิ่ง

“งั้นเจ้าได้ออกกำลังสมใจแน่” แต่กลายเป็นต้องหน้าซีดเมื่อเจ้าชานทำท่าจะมาต่ออีกยกแบบไม่ทันตั้งตัว มือหนามาจับขาให้แยกออกพร้อมการสอดใส่ทันที

เดี๋ยวสิ เจ้าชานคนบ้า ไม่อยากให้ข้าอ้วนขนาดนั้นเลยเรอะ

“ดะเดี๋ยว นี่เจ้าไม่อยากให้ข้าอ้วนว่างั้น”

“ใช่”

ตอบตรงเกินไปแล้ว ข้าเลยแกล้งหุบขาแล้วทำหน้างอน

“หมายความว่าถ้าข้าอ้วน เจ้าจะไม่รักข้างั้นสิ”

“ไม่ใช่สักหน่อย แต่ข้าไม่อยากเห็นเจ้าสุขภาพไม่ดี” เจ้าชานขมวดคิ้วแล้วกล่าวเสียงน้อยใจ

“งั้นจะต่ออีกรอบทำไม” แต่ข้าก็น้อยใจอยู่นะ ขอถามหน่อยสิ

“เพราะ...รักเจ้าล่ะมั้ง”

แต่กลายเป็นคำตอบของเจ้าชานทำให้ขาที่หุบอยู่อ้ากว้าง พร้อมกับยิ้มที่ไม่ยอมหุบด้วย

“ข้าก็รักเจ้า เจ้าชานของข้า”

แล้วการว่ายน้ำเพื่อเข้าสู่เกาะสวรรค์ในห้องนอนของเราก็เริ่มต้นอีกครั้ง...

The killer special 2 NC-17

จบคำจงอินก็ผลักข้าในล้มลงบนเตียงแล้วก็ประทับจูบให้รู้สึกคล้อยตามอารมณ์ที่เขาสร้าง ลิ้นร้อนแทรกทะลวงเข้ามาในปากเมื่อข้าพยายามจะหายใจ ส่งผลให้ลมหายใจน้อยนิดถูกแย่งชิงไปพร้อมกับเสื้อผ้าที่จงอินใช้มือที่ว่างอยู่ถอดออกหมด

“หวานเหมือนเดิมคยองซูของข้า”

เขาหยอดคำหวานแล้วก็ก้มลงลิ้มรสยอดอกที่ชูช่อของข้าอย่างหื่นกระหาย มือข้างหนึ่งจับที่ยอดตูมบนอกส่วนอีกมือก็ลูบและชักส่วนกลางลำตัวข้าช้าๆ ราวกับรู้ว่าตอนนี้ข้าอึดอัดแค่ไหน

“อ๊า จงอิน เร็วอีก อ๊า”

ข้ารู้สึกตัวลอยๆ เมื่อเขาเริ่งความเร็วของมือแล้วสักพักน้ำหลั่งสีข้นไม่มากก็เลอะเต็มมือเขาพร้อมเสียงหอบแฮ่กของข้าที่ล่วงหน้าจงอินไปเพราะเจ้าตัวปรนเปรอให้อย่างสมยอม

จงอินขยับขึ้นมามอบจูบหวานอีกครั้งเมื่อข้าปลดปล่อยเสร็จ มือที่กอบกุมยอดอกเปลี่ยนมาประคองท้ายทอยเพื่อให้เหมาะสำหรับรับจูบร้อนแรงส่วนอีกมือก็สอดใส่ช่องทางที่รัดแน่นเพื่อเปิดทางล่วงหน้าให้ส่วนกลางลำตัวของเขา

“อ๊า ไม่ต้อง อ๊ะ นิ้ว แล้ว”

ข้าส่งเสียงเพื่อบอกว่าพร้อมจะให้เขาบุกรุกเข้ามาแล้ว นิ้วไม่จำเป็นหรอกตอนนี้เพราะข้าต้องการเก้านิ้วมากกว่า ร่างสูงถอนปากออกแล้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ สอดแทรกเข้ามา ส่งผลให้ต้องบีบไหล่จงอินแน่นพลางกัดฟันด้วย ทำไมต้องรู้สึกอึดอัดและมวนท้องน้อยไปด้วยกันนะ

“คยองซูของข้า อ่าส์”

จงอินพร่ำคำรักที่ฟังไม่เบื่อระหว่างที่เขากำลังสอดแทรกและฝังร่างลงกับกายข้า มือหนาพยายามประคองส่วนล่างของข้าไว้เพื่อไม่ให้เจ็บไป อยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าข้าไม่เคยเจ็บเพราะเขาเลย จงอินเป็นคนที่เข้มแข็งและต่อสู้กับคนอื่นโดยไม่กลัวก็จริงแต่เขาอ่อนโยนกับข้ามากกว่าใคร

นึกถึงตอนที่เราเจอกันเมื่อข้าอายุห้าขวบ ตอนนั้นจงอินได้รับคัดเลือกเป็นองครักษ์ฝึกหัดรุ่นเยาว์แล้ว ท่านพี่พาเขามาแนะนำให้ข้ารู้จักและเขาก็เอาแต่ก้มหน้าหลบข้าอย่างเดียวจนทำให้ข้าเข้าใจผิดว่าเขาไม่ชอบข้า

ที่จริงเขาเองแอบชอบข้ามาตั้งแต่ตอนนั้นแต่เพราะความเขินอายและอยากทะนุถนอมข้าให้ถึงที่สุดจึงไม่เคยรุกข้าเลย น่าเสียดายเพราะข้าก็ชอบเขาตั้งแต่ตอนนั้นเช่นกัน

“อ๊า จงอิน เข้ามาอีก อ๊า”

พอข้ารู้สึกสบายตัวก็ให้เขาทำตามใจชอบบ้าง ร่างหนาและสะโพกแกร่งของเขาเข้ามาส่งความสุขให้ข้าเพิ่มขึ้นอีก เหมือนเห็นสวรรค์อยู่รำไรเมื่อเขาเร่งจังหวะขึ้นแล้วอาการเสียวหน้าท้องและรู้สึกเป็นสุขที่สุดก็ถูกเติมเต็มโดยจงอิน

จงอินคนรักของคยองซูคนเดียว

.............................