Give me baby 5 [NC-17]

ทันทีที่ปากน้อยๆ สีเชอร์รี่เข้ามาถึงปากหนาของเขาอีกครั้ง ปาร์คชานยอลก็รู้สึกว่าฤทธิ์ยาที่เขาคิดว่าหมดไปแล้วได้ถูกกระตุ้นขึ้นมาใหม่

เขาหลงใหลกับการบดคลึงริมฝีปากกับอีกคนอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเหมือนต้นตะบองเพชรที่พยายามสูบน้ำเพื่อตุนในทะเลทรายจึงพยายามตักตวงไว้อย่างไม่รู้เบื่อ

มือเรียวสวยพยายามลูบวนและรุกหนักเข้ามาหาตัวเขาทีละน้อยโดยเขาไม่ทันห้ามสักนิดพร้อมน้ำหนักของคนตัวเล็กที่เคยยืนแล้วโน้มหน้ามาจูบเขาตอนนี้ก็ยกตัวมานั่งบนตักอย่างสมบูรณ์แล้ว

ชานยอลใช้มือข้างหนึ่งประคองใบหน้าสวยแล้วเอาอีกมือค่อยๆ ล้วงเข้าส่วนบวมเป่งใต้กางเกงคนในอ้อมกอดเขา แบคฮยอนครางเล็กน้อยเมื่อเขาจับหมับเข้าไปแล้วเริ่มปรนเปรอ คนตัวเล็กคงอึดอัดมากๆ แล้ว แบคฮยอนคงไม่เคยโดนยาถึงได้ปล่อยให้มันแย่อย่างนี้

ลูบหัวแบคน้อยวนไปมาพร้อมสับเข้าออก คนตัวเล็กของเขาก็ผละปากออกแล้วครางเสียงกระเส่า มือน้อยที่เคยลูบวนหน้าท้องเปลี่ยนมาจับไหล่เขาไว้เหมือนกลัวหล่น เสียงร้องหวานหูแทบทำให้ชานยอลรู้สึกเหมือนเขาจะเป็นบ้าเพราะมันไพเราะและปลุกส่วนกลางลำตัวให้ผงาดขึ้นมาอีกทั้งๆ ที่มันปล่อยน้ำออกมาหลายระลอกแล้วก่อนหน้านั้น

จนเสียงร้องที่เกือบจะแสบแก้วหูดังฃึ้นคนตัวเล็กของเขาก็ปล่อยน้ำหวานออกมาเต็มมือพร้อมกับทิ้งหัวลงกับไหล่เขาพลางเหนื่อยหอบ

“พี่ชาน ขอบ...คุณครับ” แบคฮยอนเรียกสติมาได้ส่วนหนึ่งเมื่อได้ปลดปล่อยออกมา ก็ขอบคุณที่พี่ชายช่วยให้มันหายอึดอัดและหน้ามืด มือเรียวพยายามปล่อยออกจากไหล่หนาเพื่อหยุดสิ่งที่เขาคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาไว้ก่อน เขากับชานยอลแค่มีความรู้สึกดีๆ ให้กัน มันยังไม่ถึงเวลาทำอะไรที่มากกว่านี้ แม้เขาจะเริ่มก่อน แต่เขาก็ไม่อยากให้มันเลยเถิดเพราะยังมีเรื่องค้างคาอยู่

เขายังไม่ได้เคลียร์ความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อคยองซูเลย

“ผมว่า อ๊ะ” พยายามจะบอกว่าเขาไม่เป็นไรแล้ว ก็กลายเป็นว่าชานยอลลุกขึ้นกะทันหัน แบคฮยอนเลี่ยงไม่ได้เพราะกลัวตกจึงต้องเกาะพี่ชานของเขาไปเหมือนลูกลิงเกาะแม่ลิง จนมาถึงเตียงขนาดคิงไซส์กลางห้อง ชานยอลจึงยกตัวเขาลงนอนกับเตียงเกือบๆ จะแรงพร้อมพยายามมองมาอย่างอ้อนวอน

“พี่รู้ว่ามันยังไม่ถึงเวลา แต่พี่ขอทำตามใจตัวเองหน่อยได้ไหม”

คำพูดเหมือนกระแทกเข้ามากลางใจในเมื่อแบคฮยอนก็คิดเหมือนกันว่ามันยังไม่ถึงเวลาจริงๆ แต่หากคำพูดทิ้งท้ายก็ทำใจเขาอ่อนยวบ ทำไมเขาถึงจะไม่อยากตามใจพี่ชานที่เขาชอบล่ะ

“พี่ขอ...นะครับ”

เท่านั้นสติที่แบคฮยอนคิดว่ามันกลับมาแล้วส่วนหนึ่งก็หลุดลอยหายไปทันที

ชานยอลเดินไปหยิบดูเร็กซ์เพลย์ในกระเป๋าอย่างรีบร้อน เขาบีบมันลงมือแล้วจัดการลูบหัวชานยอลน้อยที่กำลังแข็งขืนทันที เหลือส่วนหนึ่งไว้ที่ฝ่ามือพร้อมกับขึ้นคร่อมคนที่กำลังนอนรออยู่

นิ้วใหญ่สองนิ้วคว้านเข้าช่องทางสีหวานพร้อมกับเจลแบบไม่ทันตั้งตัวส่งผลให้แบคฮยอนสะดุ้งจนต้องเอามือที่กำผ้าปูไว้เปลี่ยนมาจับไหล่หนาอย่างทนไม่ไหว ร่างสูงจึงค่อยๆ จูบเข้าที่ขมับไล่ไปเปลือกตาเลยเข้าสันจมูกแล้วจบลงที่ปากอิ่มนั้นอย่างนิ่มนวลเพื่อปลอบประโลม

แม้อารมณ์จะโหมกระพือแต่ชานยอลก็รู้ว่าเขาควรถนอมแบคฮยอนไว้ให้มากที่สุดตามที่เขาบอกซันนี่ไว้ พอคนใต้ร่างเริ่มลดแรงเกร็งที่ไหล่เขา นิ้วที่สามจึงค่อยๆ ขยับเข้าออกช่องทางที่เริ่มผ่อนคลายรับกับสัมผัสที่อ่อนโยนทีละน้อย

มือข้างที่ไม่ได้เปิดช่องทางนั้นชานยอลก็ใช้มันจัดการกับติ่งไตสีชมพูที่ชูช่อรอเขาอยู่แล้ว มือยังไม่สะใจพอเขาก็ผละปากออกมาปรนนิบัติคนน่ารักของเขาให้เสียวเล่น แบคฮยอนที่ไม่ทันตั้งตัวว่าจะโดนกัดจึงร้องออกมาเสียงกระเส่า

“อ๊ะ พี่ชาน อ๊า” ร้องเรียกชื่อพร้อมกับเอามือที่วางไหล่เขามาขยุ้มหัวที่กำลังโลมเลียทั้งติ่งไตและหน้าท้องขาวเนียนอย่างอดไม่ไหว ยิ่งแบคฮยอนร้องออกมาเท่าไหร่ ชานยอลก็คิดว่าสติของเขาที่พยายามยั้งใจไม่ให้คนใต้ร่างต้องเจ็บก็ค่อยๆ หายไปทีละน้อย

นิ้วมือที่ทำหน้าที่ขยายเลนถนนจึงออกมาทำหน้าที่แหวกหญ้าให้งูตื่น ชานยอลยกหน้าขาแน่นของคนสวยให้มาพาดกับหน้าขาเขาพร้อมพยายามเสือกกายเข้าไปทันที

“อ๊ะ พี่ชานผมเจ็บ อ๊า ค่อยๆ อื้อ” แบคฮยอนร้องออกมาด้วยเสียงที่แทบจะทำให้ชานยอลหยุดขยับกาย เขาเข้าไปได้ครึ่งนึงแล้วจะให้หยุดก็ไม่ไหวแต่จะให้เข้าไปก็กลัวคนตัวเล็กเจ็บ ชานยอลจึงยกตัวแบคฮยอนให้ขึ้นนั่งบนหน้าขาเขา ซึ่งจังหวะยกตัวนั้นส่วนของเขาก็เข้าไปมิดด้ามเรียบร้อย

จูบปลอบอีกครั้งเมื่อเห็นน้ำตาซึมออกมาจากดวงตาสีสวย ชานยอลจูบซับน้ำตาให้น้องก่อนจะค่อยๆ จูบเข้าที่ปากแบบปลาตอดเพื่อเรียกขวัญ มือเรียวที่จับไหล่แน่นเลยค่อยๆ คลายออกหน่อย

“ช่วยขยับให้พี่หน่อยนะครับ” ร้องขอให้คนในอ้อมกอดขยับหน่อยเพราะเขาขยับแทบไม่ไหวแล้ว แบคฮยอนไม่ใช่เด็กไม่รู้ประสา ร่างบางจึงเอามือหนึ่งค้ำยันเตียงไว้แล้วขยับขื้นลงให้ชานยอลสบายขึ้น

“อ่าส์ อย่างนั้นล่ะแบค อีกนิด”

“อ๊า พี่ชาน ผมเจ็บ”

สองเสียงสวนทางกันอย่างที่ไม่ควรเป็นส่งผลให้ชานยอลไม่กล้ากระแทกสวนกลับแรง มือใหญ่เลยจับต้นคอคนตัวเล็กแล้วค่อยๆ ดันตัวให้แบคฮยอนล้มตัวลงบนที่นอนอย่างค่อยๆ สอดมือเข้าไปใต้ขาอวบนวลแล้วก็ก้มลงจูบขมับเบาๆ ก่อนจูบที่ปากอีกครั้ง

ชานยอลเข้าใจเลยว่านี่ต้องเป็นครั้งแรกของแบคฮยอนแน่ๆ เพราะแม้เขาจะค่อยขยับส่วนล่างพร้อมจูบพรมทั่วใบหน้า คนตัวเล็กก็ยังร้องเจ็บไม่หาย ปากหนาจึงต้องใช้ตัวช่วยอย่างเจลมาบีบใส่ช่องทางอีกครั้งพร้อมกับสอดเข้าไปใหม่ คราวนี้มันลื่นไหลเลยลึกได้กว่าเดิมทำให้แบคฮยอนกระโจนตัวเข้าหาเขาอย่างตั้งตัวไม่ทัน

“พี่ขอขยับนะคนดี”

ขออีกทีพอคนใต้ร่างพยักหน้าหงึกหงักชานยอลก็ขยับเข้าออกอย่างใจหวัง ต้องขอบคุณดูเร็กซ์ผู้สนับสนุนหลักจริงๆ ที่ทำให้มันดีขึ้นขนาดนี้ ถ้าไม่มีอะไรติดขัดเขาจะได้ไปถึงเส้นชัยสักที

แบคฮยอนบอกไม่ถูกว่าเขารู้สึกยังไงเพราะเมื่อครู่กับตอนนี้มันแตกต่างกันอย่างประหลาด เมื่อครู่การสอดใส่ของชานยอลแทบทำให้เขารู้สึกช้ำในตายเหมือนกับไม่ใช่ที่ทางของมันแต่พอชานยอลเอาเข้ามาใหม่เขากลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

“อ๊า เข้ามา อีก อื้อ” เสียงร้องเรียกทำชานยอลแทบคลั่งเมื่อตอนนี้ส่วนของเขาเข้าไปทางที่มันควรเป็นแต่ยังไม่สุดดี แบคฮยอนไม่รู้ตัวเลยว่าเพราะตอนนี้เขามีอวัยวะใหม่อย่างช่องคลอดที่ซันนี่ยกให้พอชานยอลเข้าถูกทางแล้วมันเลยทำให้รู้สึกดีจนต้องขอให้เข้ามาอีก

ชานยอลก็ดีใจไม่น้อยที่แบคฮยอนคนสวยของเขาเปลี่ยนสีหน้าจากบูดเบี้ยวเป็นยิ้มและหน้าแดงลอยเหมือนกำลังจะไปสวรรค์ด้วยกัน ร่างหนาจึงขยับเข้าไปให้เก้านิ้วที่เขาภูมิใจเข้าไปสุดขอบฟ้า

เขาและแบคฮยอนกำลังจะแตะขอบฟ้าด้วยกัน

“อ๊า มะ ไม่ไหว แล้ว อ๊า พี่ชาน อ๊า” แบคฮยอนแทบกัดลิ้นเมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปแต่เขากำลังจะแตะเส้นชัยทั้งๆ ที่ไม่ได้แตะตรงแกนกลางของตัวเองสักนิด มือเรียวสวยจิกเข้าที่หลังชานยอลอย่างสุดแรงเมื่อคนเป็นพี่เข้ามาเรื่อยๆ ไม่ยอมหยุด

“อ๊า แบคของพี่ อื้ม อ่าส์”

“อ๊ะ พี่ชาน อื้ออออ”

แทบจะกระโจนตัวออกไปสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นด้วยกันเมื่อชานยอลถึงฝั่งขอบฟ้าพร้อมๆ กับที่แบคฮยอนก็ไปพร้อมกันจากความรู้สึกที่อวัยวะใหม่ เสียงร้องกระเส่าจึงเปลี่ยนเป็นเสียงหอบแฮ่กด้วยความเหนื่อยเพราะกว่าจะได้สักยกต้องแทรกเข้าแทรกออกหลายหน

ชานยอลจูบพรมที่กกหูและขมับของคนในอ้อมกอดเบาๆ เพื่อปลอบขวัญคนที่วิ่งทะยานสู่ขอบฟ้าด้วยกันมา

“พี่รักแบคนะ” พร้อมกับบอกรักหลังกิจกรรมประกอบคำว่ารักเสร็จสิ้น

“แบคก็รักพี่” ซึ่งผลตอบแทนนั้นนอกจากคำว่ารักของพวกเขาก็มีแค่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้