JUM The boss 9 [hunho 18+ NC cut]

“ก็เอาสิ”

หลังจบคำพูดของบอสตัวเล็ก เซฮุนก็รู้สึกว่ามือน้อยรั้งเขาให้ไปรับจูบโดยเร็ว ร่างกายไม่รอช้า ปล่อยตัวตามสบายให้อีกฝ่ายลวนลามเขาได้ตามใจชอบ จากจูบเบาๆ แลกรสแอลกอฮอล์กันก่อน ก็เริ่มขบกัดและสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าสู่พื้นที่ของกันและกันช้าๆ จุนมยอนในวันนี้กับคืนนั้นไม่ต่างกันเลยในความคิดของเซฮุน จังหวะรุกของคนตัวเล็กทำให้เขารับไหว และยามลิ้นใหญ่ต้องการรุกไปบ้างอีกฝ่ายก็แค่ออดแอดนิดหน่อยจากนั้นก็รับอย่างสมใจอยากคนทำยิ่งนัก

ระเบียงบ้านพักริมชายหาดมีลมแรงพัดพาให้ผมปลิว แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทำให้คนคนหนึ่งล้มลงกับเก้าอี้ยาวจนหลังเลอะทรายไปได้ นั่นเป็นเพราะหลังจากปล่อยให้ปากสองเราเป็นอิสระแล้วเซฮุนก็ดันร่างเล็กให้แนบลงไปต่างหาก สองแขนแกร่งค้ำยันไว้ ปล่อยให้มือน้อยของบอสตัวเล็กคล้องคอเขาไว้เพื่อไม่ให้หัวต้องกระแทกกับม้านั่ง จากนั้นก็ก้มลงไปจูบอีกรอบ คราวนี้ถึงกับเรียกเลือดเมื่อดูดดื่มความวาบหวามแล้วเซฮุนทนไม่ไหว เสียงครางฮือจากคอปลุกให้ใต้กางเกงเขาปั่นป่วน ย้อนวนมายังปากให้อยากลิ้มเลือดของอีกฝ่ายเป็นประกันก่อนสักนิด

“ไปที่ห้องกันไหม” จุนมยอนเม้มปากไม่ให้เลือดออกมาก จากนั้นก็ถามเขาเสียงพร่า

“อืม” ซึ่งเซฮุนก็จำต้องดับอารมณ์ชั่วคราว สถานที่อย่างระเบียงแม้จะลมแรงได้ใจ แต่ไม่เหมาะกับการทำอะไรอย่างว่าจริงๆ

ร่างสูงผละออกจากร่างเล็ก ยืนปัดเศษทรายที่ปลิวมากับลมเล็กน้อย แถมยังปัดผมให้อีกฝ่าย จากนั้นไม่รอจุนมยอนเอ่ยปาก เซฮุนก็อุ้มอีกคนในท่าเจ้าสาวไปยังห้องพักด้วยความรวดเร็ว ไม่ลืมให้จุนมยอนปิดล็อกประตูก่อนจะขึ้นไปห้องนอนชั้นบน จากนั้นก็ปล่อยบอสลงบนเตียงกว้าง

ถอดเสื้อยืดออกแล้วเซฮุนก็เข้าไปคร่อมจุนมยอนไว้ทันที จูบหนักหน่วงกลับมาอีกครั้งแต่คราวนี้ไม่มีการกัดปากอีกแล้ว บอกตรงๆ ว่าตอนเห็นจุนมยอนเลือดออกเพราะตัวเองแล้วเซฮุนก็ใจอ่อนเป็นกอง จึงเปลี่ยนเป็นค่อยๆ โลมเล้าไปทีละน้อย ผละจากปากก็แวะถอดเสื้อให้อีกคนก่อน แล้วจูบฝังรอยแสดงความเป็นเจ้าของตรงซอกคอ เรียกเสียงครางเล็กน้อยก็หันไปหาจุกนมสีชมพูบนอกขาว กัดดูดเบาๆ เอาให้ร้องไม่เป็นภาษา แล้วก็ถึงคราวถอดกางเกงเพื่อครอบครองส่วนอ่อนไหวกว่านั้นบ้าง

“อา เซฮุน อ๊า ตรงนั้น อืม...” ครางไปด้วยจิกเตียงไปด้วยคือสิ่งเดียวที่จุนมยอนทำได้ เนื่องจากปากเด็กหนุ่มกำลังครอบครองส่วนนั้นพร้อมปรนเปรออย่างไม่ต้องร้องขอด้วยซ้ำ ร่างเล็กโก่งเอวขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนจะต้องเสียวใจจะขาดก็พบว่าอีกฝ่ายหยุดไปเสียอย่างนั้น

“จำได้รึยัง” เซฮุนถามอีกฝ่ายพลางถอดกางเกงตัวเองบ้าง เขาไม่ได้รับคำตอบใดๆ นอกจากจุนมยอนตรงเข้ามาจัดการเจ้าโลกผุ้แข็งขืนของตนทันที

“เก่งมากเด็กดี”  หลังจากเปลี่ยนเป็นฝ่ายนั่งคุกเข่าให้คนตัวเล็กจัดการส่วนกลางลำตัวบ้าง เซฮุนก็ลูบหัวทุยเบื้องหน้าแล้วกล่าวชม “อา... เยี่ยมยอด” พูดเสร็จเขาก็รู้สึกตัวเบาไปเล็กน้อย แต่ก่อนจะได้สุขสมคนทำก็หยุดเหมือนที่เขาทำก่อนหน้านี้ จากนั้นก็พุ่งเข้ามาจูบเลย

เขาผลักร่างเล็กให้ลงไปนอนกับเตียงอีกครั้ง ไม่เบาไม่แรงเกินไปแต่ทำให้เตียงเด้งมานิดหน่อย ซึ่งจังหวะก็ดีเหลือเกินส่วนล่างลำตัวซึ่งไม่ได้สัมผัสกันมาก่อนก็เด้งมาชนกันพอดี

“อือ” เสียงครางฮือในลำคอของร่างใต้เขานั้นบ่งบอกว่าพร้อมแล้ว แต่เซฮุนก็ไม่อยากรีบเร่งอะไรนัก ถ้าจำไม่ผิดนี่ก็เพิ่งจะห้าทุ่มเท่านั้น ยังเหลือเวลาอีกมากหากอยากเล่นแบบนี้ไปจนรุ่งสาง ราวกับว่าจุนมยอนก็คิดเหมือนกัน ร่างเล็กพยายามดีดดิ้นจากการเกาะกุม แล้วจากนั้นก็ใช้แรงที่มีทั้งหมดดันให้เขากลายเป็นฝ่ายอยู่ด้านล่าง

“ขี้เล่นเหมือนเดิมเลยนะครับ” เซฮุนหมายถึงเมื่อคืนนั้น

“คิกๆ แล้วชอบมั้ย”

“ไม่ชอบแล้วจะให้เล่นเหรอ” ตอบแล้วก็คิดอะไรได้อย่าง “นี่หรือว่าคุณจำได้แล้วว่า...” เซฮุนไม่ทันพูดได้จบเพราะอีกฝ่ายประกบปากมาแล้ว

จุนมยอนดันร่างเขาให้อยู่ใต้อาณัติแล้วจากนั้นก็จูบไล่จากปาก จมูก หน้าผาก แล้วย้อนลงกกหูเลื่อนไปจนไหล่กว้าง ขบกัดให้ได้ยินเสียงร้อง “โอ๊ย” จากนั้นก็บอกว่า “นี่สำหรับแก้แค้นที่กัดปากฉัน” จากนั้นก็ซบหน้าลงกับอกกว้างก่อนจะขยับสะโพกให้ส่วนล่างถูไถไปพร้อมกัน

“อา...” ทั้งสองครางขึ้นพร้อมๆ กันเพราะสัมผัสตรงแท่งไอศกรีมร้อน จุนมยอนขยับไปมาอย่างรวดเร็วจนเซฮุนคิดว่าจะต้องปล่อยออกมาในไม่ช้า แต่กลายเป็นเขาไม่เร็วเท่าอีกคน ขณะกำลังจะแตะขอบก็รู้สึกเหนอะหน้าท้อง คนตัวเล็กปล่อยออกมาก่อนเสียอย่างนั้น ไม่ขยับต่อแต่ผละใบหน้าจากอกเขาแล้วเริ่มเอาน้ำขุ่นจากหน้าท้องเซฮุนชโลมทั่วนิ้วตัวเอง จากนั้นก็ลงไปนั่งงอขาเป็นรูปตัวเอ็มแล้วสอดนิ้วเข้าไปช่องทางนั้นทีละนิ้ว

เซฮุนมองอีกฝ่ายกำลังเตรียมตัวด้วยหัวใจที่บีบคั้น บอสตัวเล็กของเขายามนี้น่ามองเหลือเกิน มือเล็กๆ นั่นข้างหนึ่งก็ค้ำด้านหลังไว้ไม่ให้ตัวเองหงายหลัง ส่วนอีกข้างก็สอดเข้าออกอย่างคล่องแคล่ว ใบหน้ายิ่งไม่ต้องพูดถึง นอกจากเสียงอืออาอย่างสมใจแล้วก็ยังมีเหงื่อไหลลงข้างขมับด้วย ทำเอาอยากเข้าไปจูบซับให้หมดเสียเดี๋ยวนั้น

ไวเท่าความคิด เซฮุนขยับตัวเข้าไปใกล้ทันที ด้วยความที่เตียงคิงไซส์นี้ออกแบบมาดีมากนัก เขาจึงดันให้ร่างเล็กลงไปนอนหลังแนบติดผ้าปูได้อีกครั้ง แม้จะมีเสียงห้ามทำนองว่าจะรีบเข้ามาทำไมยังเตรียมไม่เสร็จเลย แต่เซฮุนก็ใช้การจูบซับเหงื่อข้างขมับเป็นคำตอบแทน ใช่ว่าปากจะกระทำอย่างเดียวเพราะตอนนี้มือก็คว้าเข้าไปยังช่องทางนั้นแล้ว จูบปิดปากอีกทีก็ยับยั้งเสียงประท้วงของอีกฝ่ายได้ทันใจ

จุนมยอนขณะนี้ย้ายมือทั้งสองข้างไปขยุ้มผ้าปูเรียบร้อยแล้ว ยิ่งเซฮุนสอดนิ้วเข้าไปลึกเท่าไหร่ก็ยิ่งขยำผ้าปูพลางส่งเสียงครางดังขึ้นเท่านั้น ก่อนที่เสียงจะดังเกินไปและน้ำขุ่นๆ จะออกมาอีกรอบ ร่างสูงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง สอดแท่งเชื้อเพลิงร้อนของตัวเองเข้าไปทันที เนื่องจากครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก แม้จะผ่านไปราวสองเดือนหลังจากวันนั้นแต่การตอดรัดและต่อต้านก็ไม่ทำให้เกิดติดขัดจังหวะมากนัก ร่างเล็กกลั้นหายใจชั่วครู่ก็พบว่าเขาสอดเข้าไปเกือบสุดแล้ว

เซฮุนจูบปลอบประโลมอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ ขยับ เห็นมือน้อยจิกลงกับผ้าปูช่างบาดใจเหลือเกิน แต่ทนไม่ไหวก็ต้องทนเพราะเจ้าน้องชายเขามันไม่ยอมอีกแล้ว ขยับสะโพกเข้าออกเป็นตายเพื่อให้ความสุขกับทั้งเขาและร่างด้านใต้ ไม่ใช่ว่าเพื่อความพอใจฝ่ายเดียวแต่หากสองร่างขยับไปเรื่อยๆ แล้วอีกไม่นานความเจ็บปวดที่จุนมยอนได้รับก็จะกลายเป็นความสุขสมเอง

ขยับได้สักพัก จูบขมับเพื่อปลอบไปสักสามสี่ที สถานการณ์ก็ดีขึ้น ตอนนี้บอสร่างเล็กไม่หลับตาปี๋เหมือนเมื่อตอนแรกแล้ว กลับค่อยๆ ลืมตาขึ้นพร้อมยิ้มบางให้ใจชื้น เซฮุนจึงเปลี่ยนจากจูบปลอบเป็นจูบเพื่อปลุกเร้าอีกฝ่ายพลางขยับทุกส่วนไปพร้อมกัน แม้จะมีเสียงครางอืออาในลำคอไม่ขาดสายแต่ด้านล่างที่ฝืดเคืองยามแรกก็ไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว เขาขยับไปสักพักรู้สึกไม่หนำใจก็จับอีกคนให้ขึ้นมานั่งบนหน้าขาอีกครั้ง

“อ๊า... ลึก อื้อ มากๆ” จุนมยอนอดบ่นไม่ได้เมื่อท่านี้ทำให้สิ่งที่คากันอยู่สอดเข้าไปลึกอีกนิด

แต่นั่นกลับทำให้เซฮุนหัวเราะ

“หัวเราะทำไม อื้อ!” บ่นกระปอดกระแปดเป็นบอสร่างเด็กแล้วก็โดนกระแทกเข้าเสียอย่างนั้น

เซฮุนหัวเราะในลำคออีกครั้งด้วยความชอบใจแต่พอเห็นหน้าคนที่นั่งบนหน้าขาเหยเกก็เข้าไปกอดเอวไว้แล้วเอ่ยปลอบนิดๆ

“อดทนไว้นะ คุณก็ไม่ใช่จะผ่านมันครั้งแรกนี่”

“รู้ดีนัก อ๊ะ” จบคำบ่นเซฮุนก็จูบลงคอขาวก่อนจะขยับอย่างรุนแรงสวนกระแทกแท่งความร้อนให้เข้าเตาหลอมสุดทางอีกครั้ง

จุนมยอนไร้ซึ่งผ้าปูไว้ระบายความเสียวซ่านจึงเกาะเข้ากับไหล่กว้างของคนเบื้องหน้าไว้ เรียกเสียงซี้ดซ้าดเมื่อการกระแทกแรงเท่าไหร่ เล็บที่จิกเข้ากับหลังอีกฝ่ายยิ่งลึกเข้าเท่านั้น ราวกับการแก้แค้นเมื่อจิกจนเลือดออกให้เซฮุนได้แสบหลัง เมื่อครู่เขากัดปากน้อยๆ นั่นจนเลือดออกไปแล้ว ตอนนี้ก็ถือว่าเสมอกัน

บอกแล้วเกมรุกเกมรับของพวกเขาในคืนนั้นยากจะหาใครที่เข้ากันขนาดนี้ รอบนี้ก็เช่นกัน

กระแทกไม่กี่ครั้งจุนมยอนก็ไปถึงฝั่งฝันก่อนเขาอีก เซฮุนหัวเราะในลำคอก่อนจะเอ่ยแซว ร่างเล็กค้อนก่อนจะจิกเล็บลงหลังมากกว่าเดิมเมื่อเซฮุนก็อยากถึงจุดสูงสุดเช่นกัน แล้วไม่นานจากนั้น การเสียดสีก็ทำให้ของร้อนได้ปลดปล่อย เซฮุนรู้สึกหัวสมองว่างโล่งก่อนจะมองเห็นภาพเหมือนกับสวนซากุระบนชั้นเจ็ดที่เขาและจุนมยอนไปนั่งเล่นด้วยกันบ่อยๆ จากนั้นก็รู้สึกว่าน้ำเหลวไหลเลอะเปรอะลงมากับหน้าขาเขาเอง มือจุนมยอนทิ้งตัวลงกับหลังของเขา ส่วนใบหน้าน่ารักเปื้อนเหงื่อก็ซบลงกับไหล่กว้าง

“คราวที่แล้วไม่เห็นเหนื่อยแบบนี้เลย” คำพูดพื้นๆ แต่กลับทำให้ใจชื้น จุนมยอนจำได้แล้วจริงๆ ด้วย

“ก็คราวที่แล้วเราทำยกนึงไม่นานขนาดนี้นี่ครับ”

“งั้นคราวนี้ไม่เอาอีกแล้ว”

“แต่ผมยังไม่พอใจเลยนะ”

“งี่เง่า”

“แต่ก็ยอมมั้ยครับ”

“อื้อ ถือว่าจำนายช้าไปจะยอมก็ได้” จุนมยอนว่าพลางยกใบหน้าตนเองขึ้นมา ก่อนจะจุ๊บลงหน้าผากเซฮุนเพื่อขอโทษหนึ่งครั้ง

“น่ารักที่สุด” เซฮุนยกมือขึ้นมาลูบหัวคนน่ารัก จากนั้นก็จูบเข้าที่ปากอีกครั้ง

เขาดันอีกฝ่ายให้นอนลงบนเตียง จากนั้นก็จูบลงช้าๆ “จะเริ่มอีกรอบละนะ” ไม่สนใบหน้ายิ้มขี้เล่นของอีกฝ่าย “คราวนี้จะเอาให้ไม่ลืมไปตลอดชีวิตเชียว”

“ได้เลย” จุนมยอนก็ตอบแล้วจูบกลับเช่นกัน

By noeybaekbd

เจอกันตอน 10 ค่ะ

x